همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر صلاحیت تکمیلی

عنوان	همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر صلاحیت تکمیلی
رشته	حقوق بین الملل
دانشجو	عزت الله جعفرصالحی
استاد راهنما	حسن سواری
استاد مشاور	نریمان فاخری
مقطع	کارشناسی ارشد
سال دفاع	۱۳۹۱
دانشگاه	دانشگاه پیام نور استان تهران

همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی با تاکید بر صلاحیت تکمیلی عنوان پایان نامه ای است که توسط عزت الله جعفرصالحی، با راهنمایی حسن سواری و با مشاوره نریمان فاخری در سال ۱۳۹۱ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور استان تهران دفاع گردید.

چکیده

حقوق بین الملل بر اصل همکاری (cooperation) دولت ها بنا نهاده شده است و نه تبعیت وفرمانبرداری(subordination)مشارکت و همکاری تمام اعضای جامعه ی بین المللی به ویژه دولت ها در حفظ نظم عمومی بین المللی و مقابله با هر عاملی که چنان نظمی را در معرض خطر قرار دهد به عنوان یک ضرورت اجتماعی و الزام حقوقی مطرح می شود.تعهد دولت ها به همکاری در مقابله با جرایم بین المللی در چنان ضرورت ها و الزاماتی نهفته است،جرم بین المللی که در قالب عناوین مجرمانه ی کلی یعنی جرایم جنگی و جرایم علیه بشریت،و یا عناوین مجرمانه ی مشخص یعنی ژنوسید و تجاوز مسلحانه طبقه بندی می شود،تعرضی آشکار به ارزش های انسانی مشترک و نقض نظم بین المللی است . از همین روست که در تاکید بر التهاب وجدان جمعی به واسطه ی آن،گاه در قالب واژه و جنایت بین المللی توصیف می شود.دیوان کیفری بین المللی که مرجع صالح برای رسیدگی به جرایم یاد شده می باشد دارای صلاحیت تکمیلی است.بر اساس اصل صلاحیت تکمیلی،دیوان در رسیدگی به جنایات بین المللی در صورتی به اعمال صلاحیت می پردازد که دادگاه های داخلی ((مایل)) یا ((قادر)) به رسیدگی نباشند (ماده ۱۷ اساسنامه)،بنابر این در وهله نخست این حق و شاید وظیفه دولت هاست که صلاحیت کیفری خود را بر کسانی که مسیول ارتکاب جنایات بین المللی هستند، اعمال نماید،تکمیلی بودن صلاحیت دیوان مبین این واقعیت است که تضمین عدالت کیفری در گرو همکاری دادگاه های ملی با یکدیگر و نیز با دیوان کیفری بین المللی جهت خاتمه بخشیدن به بی کیفری جنایات کیفری بین المللی باشد.بررسی همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی به تاکید بر اصل صلاحیت تکمیلی موضوع پایان نامه حاضر راتشکیل می دهد.

ساختار و فهرست پایان نامه

چکیده ۱

مقدمه ۲

بخش اول: مفاهیم،تحولات وعناوین مجرمانه موضوع همکاریها بین المللی دولتها ۶

فصل اول: مفاهیم و تحولات تاریخی دادرسی کیفری بین المللی ۷

۱– مفهوم حقوق کیفری بین المللی ۷

۱–۱–وجه تسمیه حقوق کیفری بین المللی ۷

۲– منابع حقوق کیفری بین المللی ۸

۲–۱–منابع اولیه ۸

۲–۱–۱– منابع ثانویه معاهدات بین المللی ۸

۲–۱–۲– عرف بین المللی ۹

۲–۲– منابع ثانویه ۹

۳– مفهوم اصل مسیولیت کیفری فرد در حقوق بین المللی ۹

۳–۱– تعریف جرم بین المللی ۱۰

۳–۲– جنایات مهم بین المللی ۱۰

۴–پیشینه تاریخی دادرسی کیفری بین المللی ۱۱

۴–۱– پس از جنگ جهانی اول ۱۲

۴–۲–محاکمات کیفری بعد از جنگ جهانی دوم ۱۶

۴–۲–۱–دادگاه نظامی نورنبرگ ۱۶

۴–۲–۲–دوران جنگ سرد ۱۸

۴–۲–۳–دادگاه نظامی توکیو ۱۹

۴–۲–۴– نقاط ضعف دیوان های نورنبرگ و توکیو ۱۹

۴–۲–۵– اهمیت دیوان های نظامی بین المللی ۲۰

۵–کار کمیسیون حقوق بین الملل ۱۹۵۰–۱۹۵۴ برای تهیه اساسنامه دیوان کیفری بین المللی ۲۰

۶– نظم نوین جهانی بعد از جنگ سر و پیدایش دیوان خاص ۱۹۹۴–۱۹۹۳ ۲۱

۶–۱–دیوان کیفری بین المللی برای یوگسلاوی و رواندا ۲۳

۶–۲– طرح تصویب اساسنامه دیوان کیفری بین المللی ۱۹۹۴–۱۹۹۸ ۲۴

۶–۳–کمیته مقدماتی ۱۹۹۵–۱۹۹۸ و کنفرانس دیپلماتیک رم ۱۹۹۸ ۲۵

فصل دوم :مفاهیم و عناوین مجرمانه موضوع همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی ۲۷

۱–جنایات مهم بین المللی بر اساس ماده

اساسنامه دیوان کیفری بین المللی ۲۸

۱–۱–جنایات نسل کشی ۲۸

۱–۲–جنایات علیه بشریت ۳۰

۱–۳–جنایات جنگی ۳۳

۱–۴–مبانی حقوقی جنایات جنگی ۳۵

۱–۵–جنایت تجاوز ۳۶

۱–۵–۱–تحول مفهوم تجاوز پس از جنگ بین المللی اول ۳۶

۱–۵–۲–تحول مفهوم تجاوز پس از جنگ بین المللی دوم ۳۸

۲– ساز و کارهای رجوع به دیوان کیفری بین المللی ۴۳

بخش دوم : نحوه همکاری دولتها با دیوان کیفری بین المللی و ضمانت اجرای عدم همکاری ۴۶

فصل اول : لزوم همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی ۴۷

۱–صلاحیت دیوان کیفری بین المللی ۴۷

۲–انواع صلاحیت های کیفری در حقوق بین المللی کیفری ۴۸

۲–۱–صلاحیت موضوعی ۴۸

۲–۲–صلاحیت مکانی یا سرزمینی ۴۹

۲–۳–صلاحیت شخصی ۵۰

۲–۴–صلاحیت زمانی ۵۲

۲–۵–صلاحیت جهانی ۵۳

۲–۶– صلاحیت تکمیلی ۵۴

۲–۷–اهداف صلاحیت تکمیلی ۵۶

۳–لزوم همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی ۶۰

۳–۱– همکاری دولت ها به موجب نظام دیوان کیفری بین المللی ۶۲

۳–۲– مدل های همکاری با دیوان ۶۳

۳–۲–۱– همکاری افقی ۶۳

۳–۲–۲– همکاری عمودی ۶۴

۴– همکاری دولت ها تحت نظام دیوان کیفری بین الملل برای یوگسلاوی سابق ورواندا ۶۵

۴–۱– تعارض همکاری با قوانین داخلی ۶۶

۴–۲– همکاری دولت ها عضو با دیوان کیفری بین المللی ۶۹

۴–۳– همکاری دیوان کیفری بین المللی با دولت های غیر عضو ۷۱

۵– مراحل اجرای تعهد به همکاری با دیوان کیفری بین المللی ۷۴

۵–۱–نحوه انتقال در خواست های دیوان به دولت ها ۷۴

۵–۲– راه های انتقال در خواست دیوان به دولت ها ۷۵

۵–۳– زبان مورد استفاده جهت انتقال درخواست ها ۷۵

۵–۴–محتوای درخواست همکاری ۷۵

۵–۵– محرمانه بودن درخواست ها ۷۵

۵–۶– لزوم حفاظت از قربانیان ۷۶

۶– مواردی از همکاری های الزامی و اختیاری دولت ها با دیوان ۷۶

۶–۱–تعهد همکاری در بازداشت و تحویل افراد ۷۸

۶–۲– تعهد به همکاری در تحویل و استرداد اتباع در دیوان های خاص ۸۰

۶–۳–تعهد و همکاری تحویل اتباع در جریان مذاکرات تدوین اساسنامه دیوان ۸۰

۶–۴–سایر اشکال همکاری ۸۳

۷– بیانیه کامپالا مراجع به همکاری دیوان با دولت ها ۸۵

فصل دوم: ضمانت اجرا و چالش های مربوط به عدم همکاری دولت ها با دیوان کیفری ۸۶

۱–ضمانت اجرا در حقوق بین المللی ۸۷

۱–۱–ضمانت اجرا در دادگاه های یو گسلاوی سابق و رواندا ۹۰

۱–۲–ضمانت اجرا در دیوان کیفری بین المللی ۹۰

۲–همکاری دول عضو و غیر عضو با دیوان کیفری بین المللی ۹۰

۲–۱–همکاری دیگر نهادها با دیوان کیفری بین المللی ۹۱

۲–۲–واکنش های حقوقی ۹۳

۲–۳–واکنش های غیر حقوقی ۹۳

۳–عدم همکاری به مثابه نقض تعهدات بین المللی ۹۶

۳–۱–ضمانت اجرای عدم همکاری دولت ها با دیوان کیفری بین المللی ۹۶

۳–۲–موارد خودداری از همکاری با دیوان ۹۷

۴–مرجع تشخیص دولت غیر همکار ۹۸

۴–۱–اقدامات شورای امنیت علیه دولت های غیر همکار ۹۹

۴–۲–ضمانت اجرای عدم همکاری دولت های غیر عضو اساسنامه ۱۰۰

۵–راه حل های حقوقی ضمانت اجرای عدم همکاری ۱۰۰

۵–۱–تاسیس کمییسیون حقیقت و آشتی ۱۰۱

۵–۲–تاسیس دیوان های کیفری بین المللی ۱۰۲

۵–۳–راه حل های سیاسی و قهر آمیز ۱۰۲

۵–۳–۱–اعتراضات دیپلماتیک ۱۰۲

۵–۳–۲–اقدامات جمعی ۱۰۳

۵–۳–۳–واکنش غیر حقوقی ۱۰۳

۶–چالش های مربوط به ضمانت اجرای عدم همکاری دولت ها با دیوان ۱۰۴

۶–۱–موانع قانونی اعمال صلاحیت داخلی ۱۰۴

۶–۲–عفو ۱۰۴

۶–۳–قواعد مرور زمان ۱۰۵

۶–۴–منع محاکه مضاعف ۱۰۶

۶–۵–مصونیت ها ۱۰۷

۶–۶–ممنوعیت استرداد اتباع ۱۰۸

۶–۷–شرط مجرمیت مضاعف ۱۰۹

۶–۸–اصل اختصاصی بودن استرداد ۱۱۰

۶–۹–دخالت مقامات اجرایی ۱۱۱

۶–۱۰–طولانی بودن تشریفات و عدم پیش بینی مهلت ۱۱۱

نتیجه گیری ۱۱۲

فهرست منابع ۱۱۴

چکیده انگلیسی ۱۱۶

کلیدواژه ها

• دیوان بین المللی کیفری
• تکمیلی
• همکاری بین دولتی
• صلاحیت قضایی
• شایستگی
• فرمانبرداری
• پیروی
• دیوان کیفری بین المللی
• تعارض صلاحیت
• اصل صلاحیت تکمیلی