ماده 96 قانون امور حسبی

ماده 96 قانون امور حسبی: محجور ممیز می تواند از قیم برای ندادن هزینه و کوتاهی او در تربیت و نگاهداری خود شکایت نماید در این صورت هرگاه دادگاه‌ شکایت را وارد دید دستوری که مناسب است می دهد و قیم باید بر طبق آن دستور عمل کند.

‌مفاد این ماده در موردی که دادستان کوتاهی قیم را در تربیت و نگاهداری محجور و دادن هزینه او به دادگاه اطلاع بدهد اجرا خواهد شد.

توضیح واژگان

محجور: به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند.

قیم: به کسی که به سفارش دادستان، برای حمایت از محجور و نگهداری از او و اداره اموال وی تعیین می گردد؛ قیم گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

محجور ممیز به دستور 96 قانون امور حسبی می تواند از قیم برای ندادن هزینه و کوتاهی او در تربیت و نگهداری خود شکایت کند پس در این حد می تواند شخصا طرف دعوا قرار گیرد یعنی اهلیت طرح دعوا را دارد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

قانونگذار در جهت حفظ مصالح محجور، برای نهاد قیمومت، ساز و کارهایی در نظر گرفته است که مانع از به خطر افتادن موقعیت معنوی و اخلاقی و تمامیت جسمانی محجور شود. از جمله این ساز و کارها ماده 96 قانون امور حسبی است. در این ماده اختیار شکایت صغیر ممیز از قیم به دلیل کوتاهی در تربیت و نگهداری پیش بینی شده است.

رویه های قضایی

مطابق نظریه مشورتی شماره 7/10639 مورخ 1382/12/27 اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می دارد همان طور که از ماده 96 قانون امور حسبی هم استنباط می شود شکایت محجور از قیم به علت ندادن هزینه زندگی و یا شکایت مولی علیه از ولی قهری به اتهام ترک انفاق، مستلزم داشتن رشد معاملاتی نیست. در مورد شکایت محجور به طرفیت ولی قهری به اتهام ترک انفاق ، مرجع قضایی، حسب مورد دادسرا یا دادگاه برای محجور، قیم موقت تعیین می کند. قیم موقت در صورت لزوم می تواند به دادگاه صالح دادخواست بدهد.