عرصه، یعنی زمین دارای مالک.[۱] عرصه همان است که در ماده ۳۸ قانون مدنی، «قرار» نامیده می شود که در مقابل آن، فضای محاذی آن را هوا یا فضا می نامند، زمین را از آن جهت که محلی است برای استقرار اعیان، عرصه می نامند.[۲]

مواد مرتبط

جستارهای وابسته

منابع

  1. مصطفی اصغرزاده بناب. حقوق ثبت کاربردی (جلد اول) (دعاوی اعتراضات ثبتی مربوط به املاک و آیین رسیدگی به آنها). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2854792
  2. مرتضی یوسف زاده. حقوق مدنی (جلد ششم) عقود معین. چاپ 1. انتشار، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3806800