عقد آنی
عقد به اعتبار اجرای تعهدات ناشی از آن در زمان انعقاد به عقد آنی یا فوری و مستمر تقسیم شده است. منظور از عقد آنی، عقدی است که اثر آن اصولاً با انعقاد قرارداد و یا در زمان انتخاب شده از جانب طرفین، ایجاد می گردد. همچون عقد بیع که به محض وقوع عقد بیع، مشتری مالک مبیع و فروشنده مالک ثمن می گردد.[۱]
مطالعات تطبیقی
علیرغم آنکه قسم مذکور از اقسام عقد در قانون مدنی ایران وجود ندارد لیکن در قانون مدنی جدید فرانسه در ماده 1-1111 این قرارداد به صراحت تعریف شده است. « قرارداد با اجرای فوری، قراردادی است که تعهدات آن می تواند در یک مرحله اجرا شود.»[۲]
منابع
- ↑ سیدمرتضی قاسم زاده. حقوق مدنی اصول قراردادها و تعهدات نظری و کاربردی. چاپ 14. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670516
- ↑ سیامک پاکباز. شرح قانون مدنی فرانسه. چاپ 1. میزان، 1401. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670524