ماده ۵۲ قانون مجازات اسلامی

هرگاه محکوم از تاریخ صدور قرار تا پایان مدت تعلیق، مرتکب جرم عمدی موجب حد، قصاص، دیه یا تعزیر تا درجه هفت نشود، محکومیت تعلیقی بی‌ اثر می‌ شود.

پیشینه

سابقا قانونگذار در ماده 32 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370، در این مورد تعیین تکلیف نموده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قرار تعلیق مجازات در دو حالت پایان می یابد:

1. با انقضای مدت تعلیق: این مورد در حالتی است که محکوم علیه از دستورات دادگاه تبعیت نموده و مرتکب جرائم حدی، قصاص، دیه و تعزیر تا درجه هفت نیز نشده است. در این صورت علاوه بر عدم اجرای مجازات، تمام آثار محکومیت شخص نیز زائل میشود و مجازات های تبعی ماده 25 در خصوص متهم، به اجرا گذاشته نمیشود. چنین شخصی در آینده نیز میتواند از قواعد تعلیق مجازات استفاده نماید.
2. لغو قرار تعلیق به دلیل تخلف از دستورات دادگاه یا ارتکاب جرائم مذکور: در این مورد مجازات مورد حکم اجرا خواهد شد. ماده 50 و 54 قانون مجازات اسلامی، در این مورد تعیین تکلیف نمودند.

گفتنی است در صورتی که پس از اتمام دوره تعلیق مجازات و زائل شدن آثار محکومیت، شخص مرتکب جرم دیگری شود، مشمول قواعد تکرار مجازات قرار نخواهد گرفت.

رویه های قضائی

اداره حقوقی قوه قضائیه در نظریه مشورتی شماره 7/4859 مورخ 1361/09/24 مقرر داشته: نظر به اینکه بعد از انقضای مدت تعلیق، محکومیت تعلیقی بی اثر محسوب و از سجل کیفری محو میشود، با محو آن کلیه آثار تبعی و تکمیلی نیز از بین میرود.

انتقادات

ظاهر عبارت «از زمان صدور قرار» در متن ماده فوق، حاکی از آن است که تعلیق مجازات از زمان صدور قرار، قابل اجرا است که این برخلاف قواعد مجازات ها است، چرا که تا مجازاتی قطعی نشود، نمیتوان آن را اجرا کرد.