ماده ۹۴ قانون مجازات اسلامی
ماده ۹۴ قانون مجازات اسلامی: دادگاه می تواند در مورد تمام جرایم تعزیری ارتکابی توسط نوجوانان، صدور حکم را به تعویق اندازد یا اجرای مجازات را معلق کند.
مواد مرتبط
نکات تفسیری دکترین
بر اساس ماده فوق، تعویق صدور حکم و نیز اجرای مجازات اطفال و نوجوانان را باید از شمول قواعد کلی تعویق و تعلیق خارج دانسته و مشمول این ماده نمود.[۱]لذا به نظر میرسد موارد ممنوعیت در ماده 47، صرفا مربوط به بزرگسالان است و اطفال و نوجوانان، مشمول این ماده قرار نمی گیرند.[۲] بر این اساس، با توجه به صرف نظر کردن مقنن از درجه بندی جرایم ، این ماده را باید شامل تمام جرایم تعزیری ارتکابی توسط نوجوانان دانست.[۳]
انتقادات
در این ماده، جزئیات مربوط به نحوه اجرای این نهاد های ارفاقی، ضمانت اجرای تخلف از دستورات و ... ذکر نشده است که از این جهت دارای اشکال است.[۴] همچنین در این ماده، در خصوص ساده یا مراقبتی بودن تعویق و نیز ضمانت اجرای تخلف از دستور های تعیین شده و همچنین اقدامات لازمه در زمان پایان مدت تعویق، سخنی به میان آورده نشده است.[۵]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- امکان تعویق صدور حکم در جرایم تعزیری ارتکابی توسط نوجوانان وجود دارد.
- دادگاه می‌تواند اجرای مجازات نوجوانان را معلق کند.
- این ماده به جرایم تعزیری مربوط است و شامل سایر جرایم نمی‌شود.
- تمرکز ماده بر جرایم ارتکابی توسط نوجوانان است.
- اختیار تعویق یا تعلیق به قاضی دادگاه داده شده است.
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276764
- ↑ محمد مصدق. شرح قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با رویکرد کاربردی (چاپ چهارم). چاپ 4. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4338400
- ↑ علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276768
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3805796
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276760