ماده ۵۲۳ قانون مدنی

ماده ۵۲۳ قانون مدنی: زمینی که مورد مزارعه است باید برای زرع مقصود، قابل باشد اگر چه محتاج به اصلاح یا تحصیل آب باشد و اگر زرع، محتاج به عملیاتی باشد از قبیل حفر نهر یا چاه و غیره و عامل در حین عقد جاهل به آن بوده باشد حق فسخ معامله را خواهد داشت.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۲۲ قانون مدنی
• ماده ۵۲۴ قانون مدنی
• ماده 100 قانون ثبت اسناد و املاک

نکات تفسیری دکترین ماده 523 قانون مدنی

زمین موضوع مزارعه، باید از قابلیت انتفاع موردنظر طرفین برخوردار باشد؛ و چنانچه بعد عقد، ویژگی‌های لازم را از دست بدهد؛ در این صورت برای عامل، خیار تعذر به وجود می‌آید.

اگر زمین موضوع مزارعه، بایر بوده؛ ولی امکان تحصیل آب، از طریق حفر چاه وجود داشته باشد؛ در این صورت عقد صحیح است، لیکن اگر بین طرفین، مقرر نگردیده باشد که وظیفه حفر چاه، با چه کسی است؛ مالک ملزم به اتیان این امر خواهد بود.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

ممکن است مالک، زمین بایری را که کشاورزی در آن میسر نیست؛ به شخص دیگری بسپارد تا آن را آباد گردانیده؛ و آماده زراعت کند و پس از مدتی کشت و برداشت در آن زمین، بین آنان قرارداد مزارعه انشاء گردد؛ و چنین توافقی اشکال ندارد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 523 قانون مدنی

1. زمین مورد مزارعه باید برای کشت مورد نظر قابلیت داشته باشد.
2. زمین ممکن است نیاز به اصلاح یا تأمین آب داشته باشد.
3. اگر کشت نیاز به عملیات خاصی مانند حفر نهر یا چاه دارد و عامل هنگام عقد قرارداد بی‌اطلاع بوده، می‌تواند معامله را فسخ کند.
4. حق فسخ برای عامل در صورت جهل به نیازمندی‌های اضافی پیش‌بینی شده.