ماده 44 قانون کار

ماده 44 قانون کار: چنانچه کارگر به کارفرمای خود مدیون باشد در قبال این دیون وی، تنها می‌تواند مازاد بر حداقل مزد را به موجب حکم دادگاه برداشت نمود. در هر حال این مبلغ نباید از یک چهارم کل مزد کارگر بیشتر باشد.

‌تبصره - نفقه و کسوه افراد واجب‌النفقه کارگر از قاعده مستثنی و تابع مقررات قانون مدنی می‌باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 43 قانون کار
• ماده 45 قانون کار
• ماده 34 قانون کار

پیشینه

مطابق بخشی از ماده 24 قانون کار 1337: «کارگر نمی‌تواند بیش از یک‌چهارم مزد خود را در مقابل هر گونه بدهی حواله نماید مگر در‌ مورد بدهی راجع به خرید اجناس ضروری زندگی که از شرکت‌های تعاونی خریداری نموده باشد. نفقه و کسوه افراد واجب‌النفقه کارگر از قاعده فوق‌ مستثنی بوده و تابع مقررات قانون مدنی می‌باشد.». بنابراین در این قانون از منع برداشت مازاد بر حداقل مزد از حقوق کارگر سخنی به میان نیامده بوده است.

نکات تفسیری دکترین ماده 44 قانون کار

از این ماده چنین بر می آید که بدهی کارفرما نسبت به حداقل مزد و نیز نسبت به زاد بر یک چهارم کل مزد کارگر قابل تهاتر با طلب کارفرما از کارگر نیست.

نکات توضیحی ماده 44 قانون کار

ذکر کلمه کسوه به معنی لباس در تبصره ماده 44 قانون کار با توجه به تعیین محدوده نفقه در قانون مدنی، زائد است.

مقالات مرتبط

• ملاک تمییز کارگر از کارمند در نظام حقوقی ایران

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 44 قانون کار

1. کارفرما نمی‌تواند به اختیار خود بدهی کارگر را از مزد او کسر کند و این کار نیاز به حکم دادگاه دارد.
2. تنها مبلغ مازاد بر حداقل مزد قابل برداشت است.
3. حداکثر میزان کسری که می‌تواند از مزد کارگر برداشت شود، یک چهارم کل مزد است.
4. نفقه و لباس افراد واجب‌النفقه کارگر مستثنی از این قاعده است و بر اساس مقررات قانون مدنی تعیین می‌شود.
5. تاکید بر حمایت از حداقل معیشت کارگر با محدود کردن میزان کسر از مزد.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1559 مورخ 1399/11/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره کسر حقوق کارکنان سازمان اداری بدون طرح دعوی