ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی
ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی: اشارهٔ شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
منظور از «اقرار» در ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی، بیان حقی به نفع دیگری و به ضرر خود میباشد.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 1261 قانون مدنی
اقرار شفاهی، ممکن است با لفظ یا اشاره، در دادگاه یا خارج از محکمه، واقع گردد.[۲] اقرار لال با اشاره، به شرطی که قابل فهم باشد؛ صحیح است،[۳] خواه لال بودن شخص، ناشی از کر بودن، یا عامل دیگری باشد.[۴]
نکات توضیحی ماده 1261 قانون مدنی
شخصی که عاجز از بیان برخی الفاظ است؛ میتواند با لفظ یا اشاراتی که دلالت بر مقصود وی نمایند؛ اقرار را جاری سازد.[۵][۶]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 1261 قانون مدنی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- اقرار میتواند به صورت اشاره انجام شود.
- اشاره از سوی افراد لال معتبر است.
- اشاره باید صریحاً و به وضوح مفهوم اقرار را منتقل کند.
- قانون مدنی به نیازهای افراد دارای ناتوانی جسمی توجه دارد.
- اقرار به وسیله اشاره باید دارای وضوح و شفافیت کافی باشد تا سوءتفاهمی به وجود نیاید.
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عباس ایمانی. فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. چاپ 2. نامه هستی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1307960
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 82768
- ↑ محمد بروجردی عبده. کلیات حقوق اسلامی. چاپ 1. رهام، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3572616
- ↑ حسینقلی حسینی نژاد. ادله اثبات دعوی. چاپ 2. دانش نگار، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 203204
- ↑ عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1639072
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها). چاپ 2. فردوسی، 1383. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 591616
- ↑ آیت اله خلیل قبله ای خویی. قواعد فقه (جلد اول) (بخش جزا). چاپ 4. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 829448
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد اول). چاپ 1. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 80612