اقرار لال

اقرار لال با اشاره، به شرطی که قابل فهم باشد؛ صحیح است، خواه لال بودن شخص، ناشی از کر بودن یا عامل دیگری باشد، در واقع، شخصی که عاجز از بیان برخی الفاظ است؛ می‌تواند با لفظ یا اشاراتی که دلالت بر مقصود وی نمایند؛ اقرار را جاری سازد. مطابق قانون مدنی نیز، اشارهٔ شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.

مواد مرتبط

• ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

در فقه

• اشاره شخص لال، قائم مقام لفظ اوست.
• اقرار لال به سرقت حدی، شرب خمر و زنا، مسموع نیست.

مقالات مرتبط

• نقش و تأثیر سکوت در شکل‌گیری اعمال حقوقی و جایگاه آن در ادله اثیات با رعایت اخلاق حسنه
• ارزش اثباتی ادلۀ اثبات هوشمند با نگاهی بر ادلۀ موضوعی و طریقی

جستارهای وابسته

• اقرار
• اقرار شفاهی