اگر دندان مرتکب، پس از اجرای قصاص بروید، مجنی علیه حق قصاص دوباره آن را ندارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

از این ماده می توان نتیجه گرفت که رویش دوباره دندان فردی که قصاص شده است، برای مجنی علیه حقی ایجاد نمی کند، چرا که دندان جدید را نمی توان مساوی و مرتبط با دندان قبلی دانسته و آن را در مقابل دندان قطع شده مجنی علیه، قصاص کرد. لذا در فرض وارد کردن صدمه ای به این دندان از سوی مجنی علیه، پرداخت دیه لازم است. همچنین این دیدگاه که هدف از قصاص، ایراد نقص در جانی است و لذا باید دندان جدید نیز قصاص شود، چندان مقبول نمی باشد.[۱]

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها معتقدند اگر کسی که گوش او قصاص شده، آن را پیوند بزند، امکان قصاص این گوش نیز مجدداً برای مجنی علیه باقی است اما در فرض رویش مجدد دندان قصاص شده، امکان قصاص دوباره وجود ندارد، علت این تفاوت را فقها در فقدان تساوی میان دندان جدید و قبلی جانی و لذا ناتوانی در رعایت تساوی می دانند،[۲]در واقع دندان در برابر مشابه آن دندان کنده می شود، لذا در فرض رویش مجدد دندان، قصاص امکان پذیر نیست.[۳]

منابع

  1. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی-بخش قصاص جرایم عمدی علیه تمامیت جسمانی. چاپ 3. ققنوس، 1379.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3082724
  2. آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. پژوهش های نو در فقه معاصر (جلد دوم) حقوق جزای عمومی. چاپ 2. دادگستری استان قم، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2104860
  3. سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4023900