اصل ۶۷ قانون اساسی
اصل ۶۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: نمایندگان باید در نخستین جلسه مجلس به ترتیب زیر سوگند یاد کنند و متن قسم نامه را امضاء نمایند.
بسم الله الرحمن الرحیم
«من در برابر قرآن مجید، به خدای قادر متعال سوگند یاد میکنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد مینمایم که پاسدار حریم اسلام و نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم، ودیعهای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشم، از قانون اساسی دفاع کنم و در گفتهها و نوشتهها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را مد نظر داشته باشم.»
نمایندگان اقلیتهای دینی این سوگند را با ذکر کتاب آسمانی خود یاد خواهند کرد. نمایندگانی که در جلسه نخست شرکت ندارند باید در اولین جلسهای که حضور پیدا میکنند مراسم سوگند را به جای آورند.
اصول و مواد مرتبط
قانون آیین نامه داخلی مجلس مصوب 1378
فلسفه و مبانی نظری اصل
نمایندگان مجلس از آن جهت که امانت دار ملت در امور سیاسی و تقنینی هستند، مسئولیت سنگینی بر عهده دارند، زیرا حقوق و آزادی های ملت، استقلال و امنیت کشور و مفاهیم دینی و اعتقادی کشور در معرض عملکرد سیاسی آنان است، از سوی دیگر وظایف ایشان گسترده و جمعی است و نظارت و ایجاد نظام حقوقی بازخواست کننده از آنان و تعیین مسئولیت هر یک به طور مستقل غیرممکن به نظر می رسد، لذا توسل به تذکار مسئولیت های وجدانی، اخلاقی و شرعی تنها راه مطمئن موجود است. [۱]
انتقادات
مطابق این اصل، نماینده سوگند می خورد پاسدار حریم اسلام باشد در حالی که خداوند قرآن را نازل کرده و خود نیز آن را حفظ می کند. حریم کدامین دین در طول تاریخ با قدرت سیاسی یا سخنرانی کردن حفظ شده است؟! رعایت کرامت انسانی، امری نظری و نسبی بوده و در هر دوره متفاوت است، لذا بهتر بود پاسداری از اصول و ارزش هایی چون عدالت و حفظ محیط زیست، موضوع سوگند نمایندگان قرار گیرد. [۲]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3837696
- ↑ محمد محمدی گرگانی. جستاری بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. چاپ 1. شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5188216