حق حفظ تماس مستقیم با والدین
حق حفظ تماس مستقیم با والدین و بستگان به طور منظم از دیگر حقوقی به رسمیت شناخته شده کودکان و نوجوانان است. کودک و نوجوان باید بتوانند حتی در وضعیت زندگی با یکی از والدین با دیگری ارتباط و تماس برقرار کنند.[۱] اهمیت این امر تا حدی است که قانون‌گذار حتی در وضعیت آماده نبودن کودک و نوجوان از نظر روانی با تجویز بهره گیری از ظرفیت مددکاران و روانشناسان آن را به تأخیر می‌اندازد، اما رها نمی‌کند.[۲] از این رو به نظر می‌رسد توجه به حق ملاقات و برقراری ارتباط کودک و نوجوان با والدین از جمله حقوقی است که تنها مختص به وضعیتِ جدایی والدین و حضانت کودک نیست و مطالبه آن در همه زمانها، مکانها و شرایط امکان پذیر خواهد بود.[۳]
منابع
- ↑ بند 5 ماده 5 سند ملی کودک و نوجوان و بند 1 ماده 10 کنوانسیون حقوق کودک
- ↑ ماده 23 آیین نامه اجرایی قانون حمایت خانواده مصوب 1393.
- ↑ حسین, داودی بیرق; غنی زاده بافقی, مریم (1391). "نقدی بر رأی عدم استماع درخواست ملاقات فرزند بالغ". دو فصلنامه نقد و تحلیل آراء قضایی. 1 (2): 303–315. doi:10.22034/analysis.2023.701512. ISSN 2821-1790.