۱۳٬۹۹۶
ویرایش
ماده ۱۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۳
، ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
تبصره (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ پس از صدور [[حکم]] و [[حکم قطعی|قطعیت]] آن بر اساس این ماده، مرجع [[محکوم علیه]] علاوه بر اجرای [[حکم]]، مکلف است در موارد مشابهی که با حکم صادره وحدت موضوع دارد، مفاد حکم صادره را در تصمیمات و اقدامات بعدی خود رعایت کند، مشروط بر این‌که با تشخیص [[رئیس دیوان عدالت اداری|رئیس دیوان]]، [[رأی معارض]] قطعی با آن، توسط همان شعبه یا شعب دیگر صادر نشده باشد. | تبصره (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)ـ پس از صدور [[حکم]] و [[حکم قطعی|قطعیت]] آن بر اساس این ماده، مرجع [[محکوم علیه]] علاوه بر اجرای [[حکم]]، مکلف است در موارد مشابهی که با حکم صادره وحدت موضوع دارد، مفاد حکم صادره را در تصمیمات و اقدامات بعدی خود رعایت کند، مشروط بر این‌که با تشخیص [[رئیس دیوان عدالت اداری|رئیس دیوان]]، [[رأی معارض]] قطعی با آن، توسط همان شعبه یا شعب دیگر صادر نشده باشد. | ||
* [[ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده ۱۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||