ماده ۵۰۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۷ توسط 210498043 (بحث | مشارکت‌ها) (تصحیح جزئی و لینک دادن به عبارات)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

هر کس به قصد سرقت یا نقشه‌ برداری یا کسب اطلاع از اسرار سیاسی یا نظامی یا امنیتی به مواضع مربوطه داخل شود و همچنین ‌اشخاصی که بدون اجازه مأمورین یا مقامات ذی‌صلاح در حال نقشه‌ برداری یا گرفتن فیلم یا عکسبرداری از استحکامات نظامی یا اماکن ممنوعه دستگیر‌ شوند به شش ماه تا سه سال حبس محکوم می‌ شوند.

پیشینه

ماده 68 قانون مجازات عمومی مصوب 1304:

هر کس که به قصد سرقت یا بر داشتن نقشه یا کسب اطلاع از اسرار سیاسی یا نظامی خواه علناً خواه متنکراً به مواقع مربوطه داخل شود‌ و همچنین اشخاصی که بدون اجازه مأمورین نظامی در حال نقشه‌برداری یا عکس‌اندازی از قلاع نظامی دستگیر شوند محکوم به دو الی پنج سال حبس‌ مجرد و دویست الی یک هزار تومان غرامت خواهد شد.[۱]

ماده 9 قانون تعزیرات مصوب 1362:

هر کسی که به قصد سرقت یا برداشتن نقشه یا کسب اطلاع از اسرار سیاسی یا نظامی خواه علناً خواه متنکراً به مواضع مربوط داخل شود و‌ همچنین اشخاصی که بدون اجازه مأمورین نظامی در حال نقشه‌برداری یا عکس‌اندازی از قلاع نظامی دستگیر شوند محکوم به شش ماه الی شش سال‌ حبس خواهند بود.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در این ماده دو عنوان مجرمانه مورد حکم قرار گرفته است:

1- ورود به مواضع سیاسی، نظامی و امنیتی به قصد سرقت و ...: عنصر مادی این جرم عبارت است از ورود غیر مجاز به مواضع مربوطه اعم از اینکه به طور پنهانی یا با عنف وارد محل شده بیا با توسل به حیله و تقلب.[۳] عنصر روانی این جرم هم شامل ورود عمدی و آگاهانه (سوءنیت عام) و قصد سرقت، نقشه برداری یا کسب اطلاع از اسرار سیاسی، نظامی یا امنیتی که جنبه محرمانه دارند (سوءنیت خاص).[۴][۵] هرچند مرتکب موفق به انجام این کارها نشود. 857516 همچنین در صورتی که شخص برای تسهیل در ورود به این اماکن عنوان مجعولی اختیار کند (ماده 556) فرض قوی تر آن است که عملش مشمول قواعد تعدد جرم خواهد بود.[۶]

2- نقشه برداری، گرفتن فیلم یا عکس برداری از استحکامات نظامی یا اماکن ممنوعه: اماکن ممنوعه منحصر در اماکن نظامی نیست و شامل هر مکانی است که ماموران و مسئولان ذی صلاح عکس برداری از آن را ممنوع کرده باشند.[۷] عنصر روانی این جرم صرفا شامل احراز عمدی بودن فعل مرتکب است و بر خلاف فرض قبلی احراز سونیت خاص مبنی بر مثلا قصد جاسوسی ضروری نیست.[۸] همچنین اگر متهم ادعای جهل موضوعی کند به این معنا که نمی‌دانسته این اماکن مکان های نظامی و ممنوعه هستند طبق اصل برائت باید پذیرفته شود مگر آنکه اَماراتی بر رد این ادعا وجود داشته باشد.[۹]

انتقادات

در ذیل ماده دستگیری مرتکب حین نقشه برداری یا عکس برداری ذکر شده است. بهتر بود قانونگذار به جای عبارت «دستگیر شوند» از عبارت «مشاهده شوند» استفاده میکرد تا دستگیری پس از اقدامات مربوطه نیز صراحتا مشمول ماده قرار بگیرد.[۱۰]



منابع

  1. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 714596
  2. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432156
  3. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432164
  4. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432160
  5. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432176
  6. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات). چاپ 2. فیض، 1377.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 386808
  7. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432180
  8. حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای اختصاصی (جلد سوم) (جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی) (مطالعه تطبیقی). چاپ 17. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 432188
  9. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی (جلد اول) (بخش تعزیرات). چاپ 2. فیض، 1377.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 857524
  10. ایرج گلدوزیان. حقوق جزای اختصاصی (جرایم علیه تمامیت جسمانی- شخصیت معنوی- اموال و مالکیت- امنیت و آسایش عمومی) (علمی-کاربردی). چاپ 13. دانشگاه تهران، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 430168