ماده 197 قانون امور حسبی

ماده ۱۹۷ قانون امور حسبی: نسبت به اشخاص ذی‌نفع که محل اقامت آن‌ها خارج از حوزه دادگاه بخش باشد ابلاغ وقت به آن‌ها لازم نیست و اگر وقت به اشخاص مذکور اطلاع داده نشود دادگاه به جای آن‌ها متصدی دفتر رسمی یا یک نفر از معتمدین محل را معین و او را دعوت می‌کند که با حضور او مهر و موم برداشته شود.

مواد مرتبط

• ماده ۱۹۶ قانون امور حسبی
• مواد ۱۹۸ قانون امور حسبی

توضیح واژگان

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.

ابلاغ: در لغت یعنی رسانیدن و ایصال. در اصطلاح حقوقی نیز ابلاغ، رساندن و تبلیغ آراء قضایی مثل اجرائیه، احضاریه، دادنامه، اخطاریه و اوراقی است که متضمن تصمیم دادگاه است.

رویه‌های قضایی

بر اساس نظریه مشورتی شماره ۷/۲۳۷۹ مورخ ۱۳۶۵/۶/۳۰ اداره حقوقی قوه قضاییه، حکم تنفیذ وصیت نامه از احکام اعلامی است که نیازی به صدور اجراییه ندارد و با صدور چنین حکمی وصیت نامه رسمیت می‌یابد و از اعتبار و ارزش قانونی برخوردار می‌شود و موصی له باید برای اجرای مفاد آن از طریق مراجع صالحه اقدام نمیاد.