ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸ توسط Somaye.takaloo (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی: بیمه ‌شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیرقابل علاج تشخیص داده می شوند پس از انجام خدمات توان‌ بخشی و اعلام نتیجه توان ‌بخشی ‌یا اشتغال چنانچه طبق نظر کمیسیونهای پزشکی مذکور در ماده ۹۱ این قانون توانائی خود را کلا یا بعضاً از دست داده باشند به ترتیب زیر با آنها رفتار‌ خواهد شد:

الف - هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده شصت و شش درصد و بیشتر باشد از کار افتاده کلی شناخته می شود.

ب - چنانچه میزان کاهش قدرت کار بیمه شده بین سی و سه تا شصت و شش درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد از کار افتاده جزئی شناخته‌ میشود.

ج - اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ده تا سی و سه درصد بوده و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد استحقاق دریافت غرامت نقص ‌مقطوع را خواهد داشت.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قانون گذار عدم توانایی بیمه شده به جهت کاهش قدرت کار به میزان شصت و شش درصد و بیشتر و عدم کسب بیش از یک سوم درآمد قبلی را ملاک از کار افتادگی می داند اما باید اذعان داشت ملاک اصلی درجه کاهش قدرت کار بیمه شده است چون مرجه تشخیص از کار افتادگی کمیسیون پزشکی موضوع ماده 91 قانون تامین اجتماعی است. [۱]

منابع

  1. کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3600416