ماده ۱۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲

ماده ۱۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲:ملاك تعيين صلاحيت دادگاههاي نظامي، مجازات اصلي جرم است و‌ توأم بودن حبس با مجازاتهاي ديگر و همچنين تبديلي تاثيري در صلاحيت ندارد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

فلسفه و مبانی نظری ماده

هدف مقنن از تدوین این ماده،ایجاد رویه واحد قضائی در خصوص اختلاف دیدگاه های حقوقی در مورد ملاک صلاحیت دادگاه های نظامی در خصوص توام بودن حبس با مجازات های دیگر،در بین قضات بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اگر یک فرد نظامی چندین جرم مرتکب شود که تعدادی در صلاحیت دادگاه نظامی یک و تعدادی در صلاحیت دادگاه نظامی دو باشد،رسیدگی به کلیه جرائم در صلاحیت دادگاه نظامی یک است. در واقع ملاک صلاحیت مجازات اصلی جرم سنگین تر است.در این باره جرائمی که در صلاحیت دادگاه نظامی دو است،تجدیدنظر خواهی از آن در صلاحیت دادگاه نظامی یک است و جرائمی که در صلاحیت دادگاه نظامی یک است،مرجع صالح برای تجدیدنظر خواهی،دیوان عالی کشور خواهد بود.

انتقادات

درباره مفهوم "مجازات اصلی جرم" ابهام وجود دارد.به عنوان مثال اگر مجازات جرمی حبس و جزای نقدی باشد، این سوال مطرح میشود که کدام یک از اینها مجازات اصلی قلمداد میشود؟