ماده 285 قانون امور حسبی
ماده ۲۸۵ قانون امور حسبی: در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد بیمار یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان که موصی آنجاست اظهار نماید.
مواد مرتبط
- ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی
- ماده 285 قانون امور حسبی
توضیح واژگان
وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
از مقایسه ماده ۲۸۴ با ۲۸۵ قانون امور حسبی باید به آن توجه داست این است که ملاک ثبوت وصیت شفاهی موصی همان دو شاهد مرد است چنانکه ماده ۲۸۷ نیز بر این مطلب تأکید دارد که وصیت شفاهی موصی با حضور دو شاهد مرد واقع میشود. این ماده مقرر میدارد: در سایر موارد مذکور در ماده ۲۸۳ موصی میتواند در حضور دو نفر گواه وصیت خود را اظهار نماید و یکی از دو گواه، اظهارات او را با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته موصی و گواه را امضا مینمایند و اگر موصی نتواند امضا کند گواهها این نکته را در وصیت نامه قید میکنند. از ماده ۲۸۷ که با اشاره به ماده ۲۸۲ از معتبر بودن وصیت شفاهی با حضور دو شاهد سخن میگوید و در ماده ۲۸۳ از وصیت در زمان جنگ یا خطر مرگ فوری سخن به میان آمدهاست، دانسته میشود که مفاد دو ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ را نیز باید مشمول حکم ماده ۲۸۷ دانست و گفت که حضور دو شاهد، برای معتبر بودن وصیت شفاهی موصی، ضروری است و وجود افسر یا هم ردیف او در حکم ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی، از اوصاف فرعی حکم است. در مقابل، حضور دو گواه، از اوصاف اصلی حکم است.[۲]
نکات توضیحی
در ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی فرضی در نظر گرفته شده که نظامیان و کارکنان نیروهای مسلح بیمار یا مجروح نباشند، اگر این اشخاص بیمار یا مجروح باشند مشمول ماده ۲۸۵ همان قانون قرار میگیرند. در این صورت این اشخاص میتوانند وصیت خود را در حضور رئیس بهداری نیروهای مصلح و مدیر بیمارستان (توما) که موصی آنجاست اظهار نمایند.[۳]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
- ↑ احمدعلی حمیتی واقف. حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 797956
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649748