ماده ۱۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

ماده 17 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: هر كس از وقوع جرم يا شروع به آن يا خطر شديد و قريب ‌الوقوع عليه طفل يا نوجواني مطلع بوده يا شاهد وقوع آن باشد و با وجود توانايی اعلام و گزارش به مقامات يا مراجع صلاحیت دار و كمک طلبیدن از آن ها از اين امر خودداری كند يا در صورت عدم دسترسی به اين مقامات و مراجع و یا عدم تأثير دخالت آن ها در رفع تجاوز و خطر، از اقدامات فوری و متناسب برای جلوگيری از وقوع خطر و يا تشديد نتيجه آن امتناع كند، مشروط بر اينكه با اين اقدام، خطری مشابه يا شديدتر و يا خطر كمتر قابل توجهی متوجه خود او يا ديگران نشود، به يكی از مجازات‌ های درجه شش قانون مجازات اسلامی محكوم می ‌شود.

تبصره - اگر مرتكب جرم مذكور در اين ماده از افرادی باشد كه مطابق قوانین و مقررات و يا بر حسب وظيفه شغلی مكلف به اعلام، گزارش يا كمک می باشند و يا به اقتضای حرفه خود می ‌توانند كمک مؤثری كنند، به دو يا هر سه مجازات‌ درجه شش قانون مجازات اسلامی و حسب مورد به انفصال موقت از خدمات دولتی يا عمومی يا محرومیت از فعاليت در آن حرفه به مدت شش ‌ماه تا دو سال محكوم می شود.

توضیح واژگان

خطر شدید الوقوع: وضعيتی كه حيات يا سلامت جسمی يا روانی طفل و نوجوان به شدت تهديد و در معرض آسيب قرار گيرد، به ‌نحوی كه مداخله فوری و چاره‏ جويی را ايجاب نمايد.

نکات توضیحی

موضوع ماده 17 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان دو قسمت است. الف) خودداری از اعلام وقوع جرم یا شروع به جرم یا گزارش ندادن وقوع خطر شدید یا قریب الوقوع علیه اطفال یا نوجوانان. ب) عدم انجام اقدامات فوری و متناسب برای جلوگیری از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن نسبت به اطفال و نوجوانان توسط مطلع یا شاهد. جالب توجه است که رکن مادی در جرایم مذکور در ماده 17، همگی ترک فعل هستند.