نظریه شماره 7/93/1395 مورخ 1393/06/15 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/93/1395|شماره پرونده=0983‏-‎1‏/‎168‏-‎93|تاریخ نظریه=1393/06/15}} '''استعلام''': . == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == با توجه به تصریح ماده ۲۷۱ قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ که مرجع صالح برای رسیدگی به اعتراض...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/93/1395
شماره نظریه۷/۹۳/۱۳۹۵
شماره پرونده۰۹۸۳‏-‎۱‏/‎۱۶۸‏-‎۹۳
تاریخ نظریه۱۳۹۳/۰۶/۱۵

استعلام: .

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

با توجه به تصریح ماده ۲۷۱ قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ که مرجع صالح برای رسیدگی به اعتراض متهم نسبت به قرارهای قابل اعتراض( و از جمله قرار تأمین کیفری منتهی به بازداشت و قرار عدم احراز ملائت کفیل و قرار عدم پذیرش وثیقه موضوع مواد ۲۲۱ و۲۲۲ و۲۲۶ قانون آئین دادرسی کیفری ) دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به آن اتهام را دارا می­باشد، بنابراین رسیدگی به اعتراض متهم حسب مورد با توجه به اتهام وی، در دادگاه کیفری یک، دو و یا دادگاه انقلاب خواهد بود؛ مگر آن که دادگاههای کیفری یک یا انقلاب در حوزه قضایی دادسرا تشکیل نشده باشد که در آن صورت دادگاه کیفری دو، صالح به رسیدگی می­باشد.