نظریه شماره 7/98/30 مورخ 1398/02/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/30|شماره پرونده=98-186/1-30|تاریخ نظریه=1398/02/04}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۳۰ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۰۴ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، محکومیت قطعی در جرایم عمدی به مجازات­های مذکور...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/98/30
شماره نظریه۷/۹۸/۳۰
شماره پرونده۹۸-۱۸۶/۱-۳۰
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۲/۰۴

نظریه شماره ۷/۹۸/۳۰ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۰۴ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، محکومیت قطعی در جرایم عمدی به مجازات­های مذکور در بندهای سه­گانه ماده مزبور، "پس از اجرای حکم" یا "شمول مرور زمان"، محکوم­علیه را در مدت­های مقرر در ذیل این ماده از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می­کند؛ بنابراین، تا زمانی که حکم محکومیت قطعی، اجرا یا مشمول مرور زمان نشده است، مجازات تبعی موضوع ماده مزبور قابل اجرا نیست؛ لذا مبدأ محاسبه مدت مجازات تبعی به شرح مقرر در بندهای ذیل ماده مذکور، تاریخ اتمام اجرای محکومیت (مجازات اصلی) یا شمول مرور زمان است.