نظریه شماره 7/97/3368 مورخ 1398/01/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/3368|شماره پرونده=97-127-3368|تاریخ نظریه=1398/01/18}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۳۳۶۸ مورخ ۱۳۹۸/۰۱/۱۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به نص ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹ شخص ثا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/97/3368
شماره نظریه۷/۹۷/۳۳۶۸
شماره پرونده۹۷-۱۲۷-۳۳۶۸
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۱/۱۸

نظریه شماره ۷/۹۷/۳۳۶۸ مورخ ۱۳۹۸/۰۱/۱۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به نص ماده ۴۱۷ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی ۱۳۷۹ شخص ثالث موضوع ماده مرقوم که حق اعتراض به حکم قطعی دادگاه را دارد، شخصی است که جزء اصحاب دعوا نبوده که حکم مذکور خللی به حق او وارد کرده باشد. بنابراین کارشناس یا گواه در پرونده چون اصحاب دعوا تلقی نمی شوند، از شمول اطلاق عبارت شخص ثالث خارج نیستند. امّا در خصوص داور، سؤال دارای ابهام است و چنانچه منظور از داور شخصی غیر از شخص صادرکننده رأی باشد شخص مزبور، نیز می تواند به عنوان شخص ثالث به رأی صادره اعتراض نماید.