نظریه شماره 7/97/3129 مورخ 1398/02/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/3129|شماره پرونده=97-88-3129|تاریخ نظریه=1398/02/07}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۳۱۲۹ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۰۷ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': اولاً: با عنایت به اینکه ماده ۴ اصلاحی قانون صدور چک مصوب ۱۳/۸/۱۳۹۷ ناظر به تکلیف بانک محال...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/97/3129
شماره نظریه۷/۹۷/۳۱۲۹
شماره پرونده۹۷-۸۸-۳۱۲۹
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۲/۰۷

نظریه شماره ۷/۹۷/۳۱۲۹ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۰۷ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: اولاً: با عنایت به اینکه ماده ۴ اصلاحی قانون صدور چک مصوب ۱۳/۸/۱۳۹۷ ناظر به تکلیف بانک محال علیه خصوص نحوه صدور گواهینامه عدم پرداخت است و بانک مکلف به درج علت عدم پرداخت و امضا و مهر آن است، بنابراین منظور از «شخص حقوقی» در فراز پایانی صدر ماده یادشده، بانک است.


ثانیاً: هرچند برابر ماده ۶ قانون یاد شده هر برگ چک باید دارای شناسه یکتا و مدت اعتبار باشد، اما با عنایت به اینکه ضوابط و شرایط دریافت دسته چک و نحوه محاسبه سقف اعتبار و موارد مندرج در چک ازجمله هویت صاحب حساب و شناسه یکتا مطابق دستور العملی است که باید به تصویب شورای پول و اعتبار برسد و تا کنون چنین مصوبه ای وضع نشده است و نظر به اینکه برابر مواد ۴ و ۵ و ۲۳ قانون یادشده ملاک برخورداری از امتیازات این قانون به ویژه صدور اجرائیه، ارائه گواهینامه عدم پرداخت منطبق با این قانون می¬باشد، لذا از این جهت تفاوتی بین چکهای فاقد شناسه یکتا و یا چکهایی که قبل از لازم الاجرا شدن این قانون صادر شده اند، وجود ندارد