نظریه شماره 7/97/1269 مورخ 1397/05/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۹ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/1269|شماره پرونده=96-168/1-932|تاریخ نظریه=1397/05/08}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۱۲۶۹ مورخ ۱۳۹۷/۰۵/۰۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': مستفاد از اصل ۱۷۲ قانون اساسی و تبصره ۲ ماده ۵۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ و ماده ۲ قان...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/97/1269
شماره نظریه۷/۹۷/۱۲۶۹
شماره پرونده۹۶-۱۶۸/۱-۹۳۲
تاریخ نظریه۱۳۹۷/۰۵/۰۸

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۲۶۹ مورخ ۱۳۹۷/۰۵/۰۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: مستفاد از اصل ۱۷۲ قانون اساسی و تبصره ۲ ماده ۵۹۷ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ و ماده ۲ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲ و تبصره ماده مذکور این است که رسیدگی به جرایم مربوط به وظایف خاص نظامی و انتظامی اعضای نیروهای مسلح در صلاحیت دادگاه­های نظامی است و وظایف خاص نظامی و انتظامی بر اساس شرح وظایف نظامیان و مطابق رسته­های خدمتی نظیر فرماندهی، آماد و پشتیبانی، حقوق، بهداشت و درمان و مهندسی تعیین می­گردد. بنابراین پزشکان نیروهای مسلح که در مراکز درمانی مربوط به نیروهای مسلح خدمت می­کنند، در حال انجام وظیفه خاص نظامی و انتظامی هستند و رسیدگی به جرایم مرتبط با وظایف آنها اعم از جرایم عمدی نظیر تصدیق خلاف واقع در امور مربوط به معافیت و جرایم غیرعمدی از قبیل قصور پزشکی منتهی به جنایت بر نفس یا اعضا یا منافع، در صلاحیت دادگاه­های نظامی است. لکن در مورد پزشکان غیرنظامی شاغل در بیمارستان­ها و مراکز درمانی متعلق به نیروهای مسلح قواعد عمومی حاکم است و رسیدگی به جرایم آنها در صلاحیت دادگاه­های عمومی است.