نظریه شماره 7/97/1218 مورخ 1397/05/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/1218|شماره پرونده=96-139-1519|تاریخ نظریه=1397/05/01}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۱۲۱۸ مورخ ۱۳۹۷/۰۵/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': در فرض سؤال با توجه به تصریح ماده ۴۹۳ قانون آیین دادرسی در امور مدنی به صدور قرار توقف اجر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/97/1218
شماره نظریه۷/۹۷/۱۲۱۸
شماره پرونده۹۶-۱۳۹-۱۵۱۹
تاریخ نظریه۱۳۹۷/۰۵/۰۱

نظریه شماره ۷/۹۷/۱۲۱۸ مورخ ۱۳۹۷/۰۵/۰۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: در فرض سؤال با توجه به تصریح ماده ۴۹۳ قانون آیین دادرسی در امور مدنی به صدور قرار توقف اجرا تا پایان رسیدگی به اعتراض و صدور حکم قطعی و با توجه به پیش­بینی امکان اخذ تأمین مناسب از معترض، دادگاه بدوی نمی­تواند از قرار توقف اجرا رفع اثر کند