نظریه شماره 7/95/1850 مورخ 1395/08/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/95/1850|شماره پرونده=95-54-1182|تاریخ نظریه=1395/08/08}} '''نظریه شماره ۷/۹۵/۱۸۵۰ مورخ ۱۳۹۵/۰۸/۰۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': با توجه به تبصره ۱ ماده ۱ قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر "منظور از مواد مخدر در این ق...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/95/1850
شماره نظریه۷/۹۵/۱۸۵۰
شماره پرونده۹۵-۵۴-۱۱۸۲
تاریخ نظریه۱۳۹۵/۰۸/۰۸

نظریه شماره ۷/۹۵/۱۸۵۰ مورخ ۱۳۹۵/۰۸/۰۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: با توجه به تبصره ۱ ماده ۱ قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر "منظور از مواد مخدر در این قانون، کلیه موادی است که در تصویب­­نامه راجع به فهرست مواد مخدر مصوب ۱۳۳۸ و اصلاحات بعدی آن، احصاء یا توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به عنوان مخدر شناخته و اعلام گردد". بنابراین در فرض سؤال (حمل مواد مخدر)، چنانچه نتیجه آزمایشگاه ذیربط حاکی از آن است که نمونه ارسالی فاقد مواد مخدر و روان­گردان صنعتی غیردارویی است، طبق قانون مذکور جرمی واقع نشده و دارنده آن مواد مکشوفه را که فاقد مواد مخدر و روان­گردان­های صنعتی غیردارویی است، نمی­توان به استناد قانون مذکور، تعقیب و مجازات نمود. داشتن یا نداشتن سوءنیت با عنایت به فقدان رکن مادی جرم، تأثیری در قضیه ندارد