نظریه شماره 1120/95/7 مورخ 1395/05/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=1120/95/7|شماره پرونده=784-1/3-95|تاریخ نظریه=1395/05/12}} '''استعلام''': آیا صدور رأی غیابی در خصوص اعتراض ثالث موضوع ماده ۱۴۷ قانون اجرای احکام مدنی وجاهتی دارد یا رأی صادره در هر حال حضوری می باشد؟ == نظریه مشورتی ادا...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 1120/95/7
شماره نظریه۱۱۲۰/۹۵/۷
شماره پرونده۷۸۴-۱/۳-۹۵
تاریخ نظریه۱۳۹۵/۰۵/۱۲

استعلام: آیا صدور رأی غیابی در خصوص اعتراض ثالث موضوع ماده ۱۴۷ قانون اجرای احکام مدنی وجاهتی دارد یا رأی صادره در هر حال حضوری می باشد؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

ماده ۱۴۷ قانون اجرای احکام مدنی و رأی وحدت رویه شماره ۷۶۵-۲۰/۴/۱۳۹۱ دیوان عالی کشور مفید این معنا می باشند که دادگاه در مقام رسیدگی به شکایت معترض ثالث اجرایی، هرچند ملزم به رعایت تشریفات دادرسی نیست، اما باید اصول دادرسی موضوع ماده ۱ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی را رعایت کند و حکم مقتضی صادر نماید. بنابراین اصول دادرسی در این رسیدگی نیز باید مراعات شود، از طرفی چون واخواهی و تجدید نظرخواهی از حقوق طرفین نسبت به آرای محاکم می باشد، مستثنی کردن حکم صادره توسط دادگاه در فرض سوال از حق واخواهی و سایر طرق شکایت یا اعتقاد به جاری نبودن طواری دادرسی در این دعوا، برخلاف اصول و موازین دادرسی است، بنابر این، این دعوا و حکم راجع به آن، با سایر دعاوی و احکام صادره از سوی مراجع قضایی تفاوتی ندارد.