نظریه شماره 7/99/1562 مورخ 1399/11/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره طرح مجدد عفو محکوم به سلب حیات در صورت عدم موافقت با آن در مرتبه اول

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/99/1562|شماره پرونده=99-156-1562 ک|تاریخ نظریه=1399/11/20}} '''استعلام''': وفق ماده ۵۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری درخواست عفو مجازات محکوم به سلب حیات وفق شرایط مندرج در ماده موصوف صرفا برای یک بار آن هم با مجوز دادگاه ص...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/99/1562
شماره نظریه۷/۹۹/۱۵۶۲
شماره پرونده۹۹-۱۵۶-۱۵۶۲ ک
تاریخ نظریه۱۳۹۹/۱۱/۲۰

استعلام: وفق ماده ۵۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری درخواست عفو مجازات محکوم به سلب حیات وفق شرایط مندرج در ماده موصوف صرفا برای یک بار آن هم با مجوز دادگاه صادرکننده قابل طرح است. با توجه به این مقرره، آیا امکان طرح مجدد عفو محکوم به سلب حیات در صورت عدم موافقت با عفو مجازات برای بار اول، مستند به آیین نامه کمیسیون عفو و تخفیف مجازات محکومان میسور است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

اولا، آیین نامه، هم تراز با قانون نیست تا بی اعتباری آن مستلزم نسخ آن به طور صریح یا ضمنی از سوی مقنن باشد؛ بلکه قضات در صورتی که آیین نامه را مغایر با قانون تشخیص دهند، برابر اصل یکصد و هفتادم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نمی توانند آن را اجرا کنند و مرجع تصویب کننده نیز می تواند با لحاظ تغییر قوانین، نسبت به اصلاح آیین نامه اقدام کند.

ثانیا، به موجب ماده ۵۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ تقاضای محکوم مبنی بر عفو مجازات موضوع این ماده، تنها یک بار تا اعلام نتیجه از سوی کمیسیون عفو و تخفیف مجازات محکومان موجب تأخیر اجرای حکم می شود. البته این امر مانع طرح مجدد درخواست عفو از سوی مقامات و اشخاص مذکور در ماده ۷ آیین نامه پیش گفته نیست.