نظریه شماره 7/1400/230 مورخ 1400/05/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعتراض به تعیین مجازات بیش از حداقل مقرر قانونی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/230|شماره پرونده=1400-186/1-230 ک|تاریخ نظریه=1400/05/19}} '''استعلام''': در خصوص تبصره ماده ۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ و همچنین بند پ ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری، چنانچه دادگاه محکوم علیه با به م...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1400/230
شماره نظریه۷/۱۴۰۰/۲۳۰
شماره پرونده۱۴۰۰-۱۸۶/۱-۲۳۰ ک
تاریخ نظریه۱۴۰۰/۰۵/۱۹

استعلام: در خصوص تبصره ماده ۲ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ و همچنین بند پ ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری، چنانچه دادگاه محکوم علیه با به مجازات بیش از حداقل قانونی محکوم کند و ضرورت تعیین حبس به بیش از حداقل قانونی را توجیه نکند؛ و در صورت نامتناسب بودن مجازات تعیین شده، آیا دادستان می تواند به رأی صادره اعتراض کند و آیا از حیث منافع محکوم علیه نیز دارای وظیفه و اختیار است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

رعایت مقررات تبصره ماده ۱۸ قانون مجازات اسلامی الحاقی ۱۳۹۹ در کلیه احکامی که پس از لازم الاجرا شدن قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹ صادر می شود، الزامی است و چنانچه دادگاه نخستین بدون رعایت مقررات تبصره یادشده اقدام به صدور حکم کند؛ یعنی بدون ذکر علت و توجیه قانونی، مجازات حبس بیش از حداقل مجازات مقرر در قانون را تعیین کند، صرف نظر از حق تجدید نظرخواهی محکوم علیه، دادستان نیز می تواند به استناد بند پ ماده ۴۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ به علت عدم انطباق رأی با قانون، تقاضای تجدید نظرخواهی کند و چنانچه پرونده در دادگاه تجدید نظر مطرح شود، این دادگاه باید حکم دادگاه نخستین را از این حیث با لحاظ ماده ۴۵۷ قانون اخیرالذکر اصلاح کند.