تلقیح مصنوعی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«تلقیح مصنوعی عبارت از بارور کردن جنس مؤنث اعم از حیوان یا انسان از راه وارد کردن اسپرماتوزوئید در رحم حیوان یا انسان ماده است با وسایل مصنوعی بدون اینکه عمل مقاربت صورت گیرد. علم پزشکی با بهره‌گیری از روش‌های کمکی تولید مثل، امر فرزنددار شدن را برای زوج‌های نابارور که در شرایط طبیعی قادر به فرزنددار شدن نیستند تا حدود زیادی فراهم کرده‌است. امروزه تشکیل جنین در آزمایشگاه، انتقال جنین به رحم زن ثالث واهدای جنین به یاری پیشرفت‌های شگرف علم پزشکی، امکان‌پذیر شده‌است. این موارد دارای ابعاد مختلف حقوقی، اخلاقی، اجتماعی و مذهبی می‌باشند که از این رو از دیدگاه‌های مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند.»[۱]

منابع

  1. عظیمه نصرتی مراللو. لقاح مصنوعی و اهدای جنین از منظر فقه و حقوق اسلام. چاپ 1. خرسندی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528240