رای دادگاه درباره حدود مسئولیت موجر و مستأجر در پرداخت هزینه های عین مستأجره (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۰۲۲۰۶۰۱۰۹۳)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای دادگاه تجدیدنظر (حقوقی)|شماره دادنامه=۹۲۰۹۹۷۰۲۲۰۶۰۱۰۹۳|تاریخ دادنامه=۱۳۹۲/۰۸/۲۸|نوع رأی=رأی شعبه|تاریخ شعبه=شعبه ۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران|قاضی=جعفری{{سخ}}جلال فارسیجانی{{سخ}}اقتصادی|موضوع=حدود مسئولیت موجر و مستأجر در پ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
رای دادگاه تجدیدنظر شماره
شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۲۲۰۶۰۱۰۹۳
تاریخ دادنامه۱۳۹۲/۰۸/۲۸
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعدادگاه تجدیدنظر استان
گروه رأیرای حقوقی
موضوعحدود مسئولیت موجر و مستأجر در پرداخت هزینه های عین مستأجره
قاضیجعفری
جلال فارسیجانی
اقتصادی

چکیده دادنامه و رای دادگاه درباره حدود مسئولیت موجر و مستأجر در پرداخت هزینه های عین مستأجره: در قرارداد اجاره، پرداخت هزینه های مربوط به تعمیرات کلی و اساسی اصل بنا یا تأسیسات عمده بر عهده موجر است و پرداخت هزینه های مربوط به تزیینات و تعمیرات برای انتفاع بهتر بر عهده مستأجر است.

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوی خواهان آقای م.م. به طرفیت خانم الف.ط.، خواهان تقاضای صدور حکم به محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ سی و سه میلیون تومان معادل سیصد و سی میلیون ریال بابت تعمیرات اساسی از ۵۸ متری و حکم به پرداخت خسارات و ضرر و زیان ناشی از قطعیت حدود ۲ ساله مغازه طبق نظر کارشناس، خواهان بیان می دارد اینجانب خواهان صاحب سرقفلی پلاک ثبتی شماره ۵/۰۲۶۷ واقع در آدرس ذکر شده بالا که در جلوی گاراژ نمایندگی اینجانب مغازه ای حدودا ۵۸ متری دارای نیم طبقه که دارای دیوارهای قدیمی خشتی بوده و توجها به اخطارهای اصداری مکرر توسط واحد ایمنی شهرداری منطقه ۱۱ نسبت به تعمیر فوری به علت خرابی و خطرساز بودن آن، اینجانب و أخذ وکالت از دفترخانه شماره ۱۶۸ اسناد رسمی تهران از خوانده اجازه تعمیرات اینجانب را أخذ نمودم و تجویز آن شروع و عملیات ساختمانی نمودم و مستند به اجازه حاصله و اینکه احتمال ریزش آن هر لحظه وجود داشت، به قید فوریت اقدام و مبلغ حدودا سیصد و سی میلیون ریال معادل سی و سه میلیون تومان بابت ساخت و ساز آبادانی آن صرف کردم لهذا پس از انجام و اتمام تعمیرات و رفع خطر و با توجه به اعلام هزینه ها به مالک و اینکه ایشان از پرداخت مبلغ مصروفه امتناع ورزیده و از آن گذشته، از کاسبی و حق اینجانب نیز ممانعت نموده و حدود ۲ سال است که از آن جلوگیری کرده است بدین وسیله و بنا به مراتب معروض و با استناد به مدارک و منضمات پیوستی دادخواست از آن مقام محترم تقاضای صدور حکم مبنی بر محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ سی و سه میلیون تومان معادل سیصد و سی میلیون ریال بابت هزینه تعمیرات انجام شده و نیز پرداخت مبلغ ضرر و زیان و خسارت ناشی از تعمیرات دو ساله را طبق نظر کارشناس محترم دادگستری به اضافه هزینه دادرسی مورد استدعاست. دادگاه با بررسی مفاد دادخواست خواهان و ملاحظه مدارک استنادی شامل فتوکپی وکالت نامه سرقفلی پلاک ثبتی ۵/۲۰۶۷ فتوکپی اخطارهای شهرداری منطقه جهت رفع خطر ریزش سقف محل اجاره و فتوکپی نظریه کارشناس رسمی دادگستری، فتوکپی استشهادیه محلی و فتوکپی هزینه های انجام شده و استماع اظهارات خواهان دعوی مطروحه وارد تشخیص به استناد مواد ۱۹۸ ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی حکم به محکومیت خوانده به پرداخت ۰۰۰/۰۰۰/۳۳۰ ریال بابت اصل خواسته و مبلغ ۰۰۰/۶۰۰/۶ ریال بابت هزینه دادرسی در حق خواهان صادر و اعلام می شود. در خصوص مطالبه ضرر و زیان دوساله ناشی از عدم رفع خطر از سقف مغازه حکم به رد دعوی صادر و اعلام می شود. این رأی غیابی و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در همین شعبه دادگاه و ظرف بیست روز پس از آن قابل اعتراض در محاکم تجدیدنظر تهران است.

رئیس شعبه ۲۳ دادگاه عمومی حقوقی تهران جعفری

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در مورد تجدیدنظرخواهی خانم الف.ط. با وکالت آقای ک.س. به طرفیت آقای م.م. نسبت به دادنامه شماره ۸۵۳ مورخ ۲۵/۹/۹۱ صادره از شعبه ۲۳ دادگاه عمومی حقوقی تهران که در مقام رسیدگی به واخواهی مشارالیها از دادنامه شماره ۱۰۹۵ مورخ ۱۰/۱۲/۸۹ صادره از مرجع فوق الذکر مبنی بر محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۰۰۰/۳۳۰ ریال بابت هزینه تعمیر بنای مورد اجاره به علاوه پرداخت هزینه دادرسی در حق تجدیدنظرخوانده و تأیید دادنامه واخواسته صادرگردیده اعتراض مطروحه به کیفیتی نیست که موجب خدشه به اساس رأی و نقض آن گردد زیرا مطابق ماده ۲۰ قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۵۶ به عنوان قانون حاکم بر روابط استیجاری طرفین دعوی، تعمیرات کلی و اساسی مورد اجاره که مربوط به اصل بنا یا تأسیسات عمده منصوبه در آن از قبیل دستگاه های حرارت مرکزی و تهویه و آسانسور باشد به عهده موجر و همچنین تزئین و تعمیری که مربوط به استفاده بهتر از مورد اجاره باشد با مستأجر خواهد بود بنابراین تأمین هزینه تعمیرات مندرج در بند یک صورت جلسه مورخ ۱۸/۸/۸۸ شامل برداشتن و تعویض سقف دفتر و خاک برداری و تسطیح طبقه بالای آن در مساحت دفتر که مربوط به اصل بنای مورد اجاره بوده به عهده موجر بوده و توافق طرفین بر تعهد مستأجر به پرداخت هزینه های مذکور به لحاظ تعارض با اجرای مقررات قانونی فوق الذکر و به استناد ماده ۳۰ قانون باطل و بلااثر بوده و با عنایت به اینکه به موجب نظریه تکمیلی هیئت سه نفره کارشناسی ثبت شده شماره ۸۵۷ مورخ ۱۸/۶/۹۲ که مصون از تعرض طرفین مانده و به لحاظ عدم مغایرت با واقع قضیه متبع می باشد هزینه تعمیرات موضوع بند یک توافقنامه به مبلغ ۰۰۰/۹۶۰/۱۸۰ ریال ارزیابی گردیده و با لحاظ مسئولیت قانونی موجر(تجدیدنظرخواه) به پرداخت هزینه تعمیرات مذکور و اینکه دادنامه تجدیدنظرخواسته از جهت محکومیت نامبرده به پرداخت هزینه های یاد شده به میزان ۰۰۰/۹۶۰/۱۸۰ ریال وفق دلایل موجود در پرونده و مقررات صادر شده لذا دادگاه ضمن رد تجدیدنظرخواهی به استناد بخش آخر ماده ۳۵۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظرخواسته را تا مبلغ فوق الذکر تأیید می نماید مازاد بر مبلغ ۰۰۰/۹۶۰/۱۸۰ ریال با توجه به اینکه مطابق نظریه کارشناسی مربوط به هزینه تزیین و تعمیرات جهت استفاده بهتر از مورد اجاره بوده و به موجب مقررات یاد شده به عهده مستأجر می باشد و به موجب صورت جلسه مورخ ۱۸/۸/۸۸ نیز مستأجر و پرداخت هزینه تعمیرات مذکور را به عهده گرفته است بنابراین محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت هزینه های مزبور بر خلاف مقررات فوق الذکر بوده، دادگاه مستندا به صدر ماده ۳۵۸ و بندهای ج و ه ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظرخواسته تا مازاد بر مبلغ مذکور را به لحاظ عدم توجه به مستندات ارائه شده و مخالف با مقررات قانونی نقض نموده و با توجه به دلایل و جهات یاد شده حکم به بطلان دعوی نخستین خواهان صادر و اعلام می نماید. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه ۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران مستشار دادگاه

فارسیجانی اقتصادی