نظریه شماره 7/1400/321 مورخ 1400/06/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای اعتراض ثالث و رفع توقیف مال در تامین خواسته
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۳۲۱ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۲۷-۳۲۱ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۶/۱۴ |
| موضوع نظریه | حقوق مدنی |
| محور نظریه | آیین دادرسی مدنی |
چکیده نظریه شماره 7/1400/321 مورخ 1400/06/14 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای اعتراض ثالث و رفع توقیف مال در تامین خواسته: اگر شخص ثالث طلبکار، مدعی است که طرفین پرونده تأمین خواسته با هم تبانی کرده اند و خواستار رفع توقیف از اموالی شده است که در اجرای قرار، توقیف شده‌اند و خواهان قرار تأمین خواسته نیز، در مهلت ده روزه در ماده ۱۱۲ قانون آیین دادرسی مدنی نسبت به اصل دعوی، دادخواست ندهد شخص ثالث می تواند دعوای اعتراض ثالث را تقدیم دادگاه نماید.
استعلام
گاهی مدیون به منظور ممانعت از توقیف اموال خود و اجتناب از پرداخت بدهی و یا توقیف اموال خود با یکی از اقربا یا اشخاص مورد اعتماد خود تبانی کرده و با صدور سند عادی تجاری یا غیر تجاری به نفع شخص یادشده درخواست تأمین خواسته از جانب دارنده سند (داین ظاهری) را مطرح و اموال قابل توقیف بدهکار در اجرای قرار تأمین خواسته توقیف می شود؛ اما بر خلاف نص ماده ۱۱۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ درخواست کننده تأمین در مهلت قانونی و حتی بعد از آن دعوایی مطرح نمی کند و خوانده نیز عمدا درخواست لغو قرار تأمین خواسته را مطرح و تقدیم نمی کند که نتیجه این امر توقیف اموال مدیون و عدم دسترسی طلبکاران واقعی مدیون به مال مذکور است. صرف نظر از امکان توقیف مازاد مال توقیفی بر فرض وجود مازاد و صرفه و صلاح دیگر طلبکاران در توقیف مازاد، پرسش این است که با توجه به وثیقه عام بودن اموال مدیون در قبال طلب دین و با عنایت به قائم مقامی داین از مدیون، آیا رفع توقیف و لغو قرار خواسته از مال توقیفی مذکور به درخواست دیگر طلبکاران مدیون امکان پذیر است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
در فرض سؤال که شخص ثالث طلبکار مدعی است طرفین پرونده تأمین خواسته با هم تبانی کرده اند و به این اعتبار خواستار رفع توقیف از اموالی شده است که در اجرای قرار یادشده توقیف شده است، به نظر می رسد چنانچه خواهان قرار تأمین خواسته، در مهلت معین ده روز مندرج در ماده ۱۱۲ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ نسبت به اصل دعوی دادخواست ندهد، با توجه به این که تأسیس قانونی تأمین خواسته پیش از طرح دعوی صرفا جهت تأمین حقوق احتمالی خواهان از حیث حفظ دسترسی به اموال خوانده برای توقیف در فاصله ده روز بین صدور قرار تأمین خواسته تا طرح دعوای اصلی است و قانون گذار اجازه سوء استفاده خواهان تأمین خواسته از این تأسیس برای خارج کردن اموال از دسترس دیگر طلبکاران را نمی دهد، لذا شخص ثالث طلبکار با توجه به اطلاق و عموم ماده ۴۱۸ قانون یادشده می تواند نسبت به قرار تأمین خواسته ای که خواهان آن ظرف ده روز مهلت قانونی دادخواست دعوای اصلی را اقامه نکرده، دعوای اعتراض ثالث تقدیم دادگاه نماید؛ مشروط بر این که شرایط دیگر از جمله خلل به حقوق شخص ثالث از صدور قرار تأمین خواسته محقق باشد.