ایفای ناروا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ایفای ناروا یعنی شخصی بدون اینکه به دیگری مدیون باشد، بر اساس تصور اشتباه خود را مدیون تلقی کرده و مالی را به دگری بدهد. چون ایفا مسبوق به وجود یک دین است و در فرض مذکور اساسا دینی وجود نداشته لذا ایفا ناصحیح و به عبارت دیگر ناروا تلقی می‌گردد. در چنین فرضی شخص ایفا کننده حق استرداد مال پرداختی را خواهد داشت.[۱][۲][۳][۴]
مواد مرتبط
- ماده 265 قانون مدنی
- ماده 301 قانون مدنی
- ماده 302 قانون مدنی
- ماده 303 قانون مدنی
- ماده 304 قانون مدنی
- ماده 305 قانون مدنی
منابع
- ↑ ناصر کاتوزیان. دوره مقدماتی حقوق مدنی وقایع حقوقی (مسئولیت مدنی). چاپ 8. شرکت سهامی انتشار، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6657980
- ↑ ایراندخت نظری. حقوق مدنی (جلد چهارم) (الزام های بدون قرارداد). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6657984
- ↑ بختیار عباسلو. مسئولیت مدنی (با نگرش تطبیقی). چاپ 1. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6657988
- ↑ سیدحسن صفایی و حبیب الله رحیمی. مسئولیت مدنی ( الزامات خارج از قرارداد) (با تجدیدنظر و اضافات). چاپ 13. سمت، 1399. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6657992