ماده ۱۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری

بازپرس در صورت صدور قرار منع ، موقوفي يا ترك تعقيب بايد درباره استرداد و يا معدوم كردن اشياء و اموال مكشوفه كه دليل يا وسيله ارتكاب جرم بوده ، از جرم تحصيل شده ، حين ارتكاب استعمال شده و يا براي استعمال اختصاص داده شده است ، تعيين تكليف كند . در مورد ضبط اين اموال يا اشياء دادگاه تكليف آنها را تعيين مي كند . بازپرس مكلف است مادام كه پرونده نزد او جريان دارد به تقاضاي ذي نفع و با رعايت شرايط زير ، دستور رد اموال و اشياي مذكور را صادر كند : الف - وجود تمام يا قسمتي از آن اشياء و اموال در بازپرسي يا دادرسي لازم نباشد . ب - اشياء و اموال بلامعارض باشد . پ ـ از اشياء و اموالي نباشد كه بايد ضبط يا معدوم شود . تبصره 1 ماده 148: در تمام امور كيفري ، دادگاه نيز بايد ضمن صدور رأي ، نسبت به استرداد ، ضبط و يا معدوم كردن اشياء و اموال موضوع اين ماده تعيين تكليف كند.

تبصره 2 ماده 148: متضرر از تصميم بازپرس يا دادگاه در مورد اشياء و اموال موضوع اين ماده ، مي تواند طبق مقررات اعتراض كند ، هر چند قرار بازپرس يا حكم دادگاه نسبت به امر كيفري قابل اعتراض نباشد . در اين مورد ، مرجع رسيدگي به اعتراض نسبت به تصميم بازپرس ، دادگاه و نسبت به تصميم دادگاه ، دادگاه تجديدنظر استان است .