ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۹ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

هرگاه ایرادات تا پایان جلسه اول دادرسی اعلام نشده باشد دادگاه مکلف نیست جدا از ماهیت دعوا نسبت به آن رأی دهد.

توضیح واژگان

جلسه اول دادرسی: منظور از اولین جلسه دادرسی، جلسه ای است که موجبات قانونی طرح و استماع دعوی طرفین فراهم باشد.

پیشینه

ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی مدنی ناظر بر ماده ۲۰۷ قانون قدیم و در مورد ضمانت اجرای عدم اعلام ایراد تا پایان جلسه دادرسی نخستین می‌باشد. ۶۳۷۷۹۰/۶۲۴۰۲۸

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در مورد ایرادات مورد نظر ماده ۹۰ به نظر می‌رسد منظور ماده ایراداتی است که از قوانین مخیره می‌باشند چرا که ایرادات مربوط به قواعد آمره مانند صلاحیت ذاتی، عدم احراز سمت، عدم مشروعیت دعوا، در هر مرحله از رسیدگی مسموع بوده و دادگاه مکلف به تعیین و تکلیف آن می‌باشد. ۵۷۱۹۸۲////638197//624280//311494///118285/لذا ضمانت اجرای ماده مذکور عدم الزام دادگاه به بررسی ایراد قبل از ورود در ماهیت مربوط به نوع اول ایرادات (مخیره) می‌باشد که رسیدگی به ایراد همراه با رسیدگی ماهوی صورت می‌گیرد. ۱۳۱۳۸۸۷/۴۰۴۹۳۳//311491

انتقادات

جناب آقای دکتر شمس بر ماده ۹۰ نقدی را وارد دانسته‌اند، و ایشان می‌فرمایند: قانونگذار از ایرادات به‌طور مطلق یاد کرده‌است اما به نظر می‌رسد که این ماده منحصراً شامل ایراداتی است که از قواعد مخیره محسوب می‌شوند؛ زیرا موضوعات مربوط به نظم عمومی همواره می‌بایست مورد توجه دادگاه قرار گیرد. ۶۳۷۷۹۰