ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۱۷۹ قانون آیین دادرسی مدنی: درصورتی که در دادرسی خواهان یا خوانده متعدد باشند، هرکدام از آنان می‌تواند جدا از سایرین با طرف خود سازش نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

سازش: سازش هم در معنای یک روش حل اختلاف به کار می‌رود و هم به عنوان یک قرارداد جهت حل و فصل دعاوی به کار می‌رود.

پیشینه

مفاد این ماده در قانون سال ۱۲۹۰ ذیل ماده ۱۲۹۰ و در قانون سال ۱۳۱۸ ذیل ماده ۶۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی آمده‌است.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

در صورتی که برخی از خواهان‌ها و خواندگان با هم سازش کنند و برخی سازش نکنند نسبت به کسانی که سازش کرده‌اند گزارش اصلاحی و نسبت به کسانی که سازش نکرده‌اند رای صادر می‌شود و طبیعی است که این دو تصمیم مجزا اتخاذ می‌شوند چراکه احکام و آثار آنان متفاوت است.

از ملاک این ماده در مورد سازش نسبت به مقداری از خواسته یا یک دعوا از چند دعوای مطروحه نیز قابل اجراست.

مصادیق و نمونه‌ها

۱)اگر موجر یا مستأجر یک عقد اجاره متعدد باشند در دعوای مطالبه مال الاجاره هر یک از طرفین به نسبت سهم خود می‌تواند با هرکدام از طرف مقابل سازش کند .

۲) در دعوای ورثه طلبکار علیه مدیون هریک از خوهان‌ها حق دارد به میزان سهم خود با خوانده به‌طور جداگانه مصالحه نموده و از دادگاه درخواست صدور گزارش اصلاحی نماید.

مقالات مرتبط

جمع و تفکیک بین دعاوی و مقایسه آن با تجزیه یک دعوی به چند دعوی در حقوق ایران و فرانسه

منابع:

{مواد قانون آیین دادرسی مدنی}}