ماده ۳۰ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۸ توسط Shadmehr (بحث | مشارکت‌ها) (افزودن رویه قضایی)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 30 قانون تامین اجتماعی: كارفرمايان موظفند از كليه وجوه و مزاياي مذكور در بند 5 ماده 2 اين قانون حق بيمه مقرر را كسر و به اضافه سهم خود به سازمان پرداخت ‌نمايند.

نکات توضیحی تکمیلی دکترین

منظور از عبارت بیمه نمودن کارگر در حقیقت پرداخت حق بیمه است زیرا کارگر خود به خود بیمه می باشد. بنابراین کارفرما باید حق بیمه کارگران را پرداخت نماید در غیر این صورت علاوه بر وصول قهری حق بیمه متخلف تحت تعقیب کیفری قرار می گیرد. بنابر این تخلف کارفرما بیمه نکردن کارگر نیست بلکه کسر نکردن حق بیمه و پرداخت آن است.[۱] نکته مهم در دریافت کارگران که مشمول حق بیمه می شود حداقل و حد اکثز دستمزد مشمول مالیات است بدین معنا که حقوقی که مشمول پرداخت حق بیمه می شود نباید از حد اقل دستمزد قانونی که که هر سال توسط شورای عالی کار تعیین می شود کمتر باشد. لازم به ذکر است سقف حد اکثر حقوقی که مشمول حق بیمه می شود نیز هر سال توسط شورای عالی تامین اجتماعی تعیین می شود و حق بیمه شامل مازاد بر سقف تعیین شده نمی شود. [۲]

رویه های قضایی

منابع

  1. کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3596832
  2. کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3598704