رای وحدت رویه شماره 4668 مورخ 1338/09/07 هیات عمومی دیوان عالی کشور (آلت قتاله محسوب شدن چوب در جرح منتهی به مرگ)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۴ توسط Nastaran aghaee (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

رای وحدت رویه شماره ۴۶۶۸ مورخ ۱۳۳۶/۰۹/۰۷ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (موضوع: آلت قتاله محسوب شدن چوب در جرح منتهی به مرگ): مقصود از کلمه آلت مذکور در ماده (۱۷۱) قانون مجازات عمومی وسیله‌ای است که مرتکب به کاربرده و به مرگ منتهی شده باشد و اعم است از این که وسیله مزبور معمولاً کشنده باشد یا آن که از جهت حساس بودن موضع اصابت به مرگ مجنی علیه منتهی گردد و محدود ساختن قسمت آخر ماده مزبور به موردی که آلت عرفاً قتاله شناخته شود موافق با منظور ماده مزبور نیست، بنابراین دو حکم شماره ۲۱/۳۱۰۴ مورخ ۱۲/۳/۱۳۳۶ و ۳۱۰۱ مورخ ۱۴/۳/۱۳۳۶ شعبه سوم دیوان عالی کشور صحیح بوده و بر وفق قانون شناخته می‌گردد.

مواد مرتبط

ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی

جستارهای وابسته

قتل عمد

قتل ناشی از تقصیر