رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره عدم صلاحیت
رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره عدم صلاحیت
 | |
| مرجع صادر کننده | هیأت عمومی دیوان عدالت اداری |
|---|---|
| شاکی | آقای علی مرادی سیرچی |
| موضوع | عدم صلاحیت |
| کلاسه پرونده | ۹۸۰۲۵۸۸ |
| تاریخ رأی | يکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸ |
| شماره دادنامه | ۲۹۰۱ |
شماره دادنامه : ۲۹۰۱ تاریخ دادنامه:۱۰؍۱۰؍۱۳۹۸
شماره پرونده: ۹۸۰۲۵۸۸
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: آقای علی مرادی سیرچی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه دانشگاه فنی و حرفه ای در خصوص عدم صدور گواهی سابقه تدریس برای مدرسان حق التدریس و الزام به صدور گواهی تدریس وفق ماده ۱۸۷ قانون کار
گردش کار: ۱- آقای علی مرادی به موجب دادخواستیابطال بخشنامه دانشگاه فنی و حرفه ای در خصوص عدم صدور گواهی سابقه تدریس برای مدرسان حق التدریس و الزام به صدور گواهی تدریس وفق ماده ۱۸۷ قانون کاررا خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
"اینجانب علی مرادی سیرچی فارغ التحصیل از مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران، مدت سه سال تحصیلی (از ابتدای ترم دوم سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۵۹ تا پایان ترم اول سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ به مدت شش ترم) را در دانشگاه فنی و حرفه ای، واحد شهید شمسی پور تهران به صورت حق التدریس، تدریس نمودم و سپس درخواست صدور گواهی سابقه تدریس با همان رزومه را از دانشگاه مذکور نمودم که با مخالفت مسئولان این دانشگاه مواجه گردید و ایشان علت عدم صدور این گواهی را بخشنامه ای داخلی عنوان نمودند که بر طبق آن نمی توانند چنین گواهی را صادر کنند
لازم به ذکر است که مسئولین این دانشگاه هیچ گونه اطلاعاتی نیز در مورد این بخشنامه ارائه نمی کنند
همچنین این دانشگاه برخلاف سایر دانشگاه ها و برخلاف ماده ۱۴۸ قانون کار، برایمدرسان حق التدریس خود حق بیمه ای را منظور و پرداخت نکرده و نمی کند و علت عدم صدور گواهی سابقه تدریس نیز همین مطلب است چرا که مسئولین این دانشگاه به زعم خود نمی خواهند مدرک مثبته ای دال بر تدریس اساتید حق التدریس در این دانشگاه به آنها ارائه کنند تا مبادا احدی از اساتید با استناد به این گواهی های صادره به وزارت کار مراجعه نموده و از دانشگاه شکایت کند و حق و حقوق خود را مطالبه نماید
در چنین حالتی عملا یک مدرس حق التدریس این دانشگاه هیچ گونه حق و حقوقی نداشته و هیچ گونه سابقه کاری برای او در نظر گرفته نمی شود مسئولان این دانشگاه به راحتی این گونه مدرسین را جایگزین می کنند و حقوق آنان را تضییع می نمایند و حتی سابقه کاری آنها را نیز منکر می شوند به گونه ای که یک مدرس احساس می کند عمر خود را تلف نموده و قادر نیست گواهی ای دال بر سابقه تدریس خود به دانشگاه های دیگر نیز ارائه کند و در آنجا مشغول به کار شود
لازم به ذکر است اینجانب در مورد اقدامات دانشگاه مذکور به وزارت علوم نیز شکایت خود را مطرح نمودم ولی این دانشگاه در مورد عدم پرداخت حق بیمه، طی نامه ای به وزارت علوم این گونه عنوان نموده که تدریس مدرسان حق التدریس، سابقه کاری محسوب نمی شود! و در مورد شکایت مطروحه درباره امتناع دانشگاه از صدور گواهی سابقه تدریس نیز پس از گذشت حدود یک ماه و نیم (تا تاریخ ۶؍۵؍۱۳۹۸) هیچ گونه جوابی درباره اقدامات خود به وزارت علوم نداده اند که مدارک پیوستی این دادخواست، مدرک اثبات این ادعاست
با توجه به مواد ۷ و ۱۸۷ قانون کار، از دادگاه تقاضای صدور حکم شایسته را دارم
"
۲- در خصوص صلاحیت هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در رسیدگی به خواسته، پرونده به جلسه هیأت عمومی ارجاع شد
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ۱۰؍۱۰؍۱۳۹۸با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است
رأی هیأت عمومی
نظر به عدم ارائه بخشنامه مورد شکایت از جانب شاکی و عدم وجود هرگونه بخشنامه ای در خصوص موضوع خواسته، در وضع فعلی پرونده به خواسته ابطال بخشنامه قابل طرح در هیأت عمومی نیست و خواسته شاکی مبنی بر الزام به صدور گواهی تدریس وفق ماده ۱۸۷قانون کارچون از مصادیق ماده ۱۲قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداریمحسوب نمی شود، برای رسیدگی به شعبه دیوان عدالت اداری ارجاع می گردد
محمدکاظم بهرامی
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
کدمنبع: 12735