نظریه شماره 7/1402/627 مورخ 1402/10/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1402/627|شماره پرونده=1402-127-627ح|تاریخ نظریه=1402/10/24}} '''نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۶۲۷ مورخ ۱۴۰۲/۱۰/۲۴ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: استعلام:''' ۱- آیا دادگاه می تواند در جلسه اول دادرسی و به منظور جلوگیری از اطاله دادرسی، د...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1402/627
شماره نظریه۷/۱۴۰۲/۶۲۷
شماره پرونده۱۴۰۲-۱۲۷-۶۲۷ح
تاریخ نظریه۱۴۰۲/۱۰/۲۴

نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۶۲۷ مورخ ۱۴۰۲/۱۰/۲۴ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: استعلام: ۱- آیا دادگاه می تواند در جلسه اول دادرسی و به منظور جلوگیری از اطاله دادرسی، در ابتدا سوگند استظهاری خواهان را استماع و سپس ادله وی را بررسی کند یا آنکه سوگند استظهاری لزوما و صرفا باید در موردی باشد که ابتدا با بررسی ادله خواهان اصل حقانیت خواهان بر دادگاه محرز شود و سپس خواهان سوگند استظهاری یاد کند؟

۲- صرف نظر از پرسش فوق، چنانچه در جلسه اول دادرسی اصل حق مورد ادعای خواهان برای دادگاه محرز شود؛ اما خواندگان (وراث متوفی) حضور نداشته باشند و در اخطاریه آنان اتیان سوگند استظهاری خواهان قید نشده باشد، آیا ادای سوگند استظهاری خواهان در همان جلسه امکان پذیر است و ضرورتی به ارسال اخطار برای خواندگان و تشکیل جلسه مستقل نمی باشد و یا آنکه باید جلسه جداگانه ای با قید موضوع در اخطاریه خواندگان تشکیل شود؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

۱- نظر به این که مطابق ماده ۲۷۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ و ماده ۱۳۳۳ قانون مدنی، ادای سوگند استظهاری توسط خواهان، منوط به این است که اصل حق و ادعا ثابت؛ اما بقای آن مورد تردید باشد، لذا ابتدا باید اصل حق احراز شود تا پس از آن خواهان سوگند استظهاری یاد کند.

۲- از احکام مقرر در مواد ۲۸۱، ۲۸۲ و ۲۸۶ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ چنین مستفاد است که برای اتیان سوگند، دادگاه باید قرار صادر کند و اطلاق مواد یاد شده، سوگند استظهاری را نیز در بر می گیرد و دلیلی بر خروج آن از اطلاق مواد یاد شده وجود ندارد؛ بنابراین در فرض سؤال ابلاغ قرار اتیان سوگند به طرفین الزامی است.