ماده 4 آئین نامه شوراهای کشاورزی کشور
ماده ۴ آئین نامه شوراهای کشاورزی کشور مصوب ۱۳۵۸/۰۲/۱۲: اهم وظایف شوراهای کشاورزی برای نیل بهدفهای فوق بشرح زیر میباشد:
الف – بررسی و اظهارنظر نسبت بموارد زیر و ارائه پیشنهادات بسازمانها و شرکتهای دولتی و مؤسسات خصوصی مربوط.
۱ – طرق و وسایل توسعه و پیشرفت و بهبود وضع کشاورزی و دامداری در منطقه با توجه بشرایط اقلیمی و نیروی انسانی و سایر امکانات.
۲ – طرق و وسایل جذب نیروی انسانی لازم و کافی در کشاورزی و دامداری بمنظور جلوگیری از مهاجرت روستاییان و دامداران.
۳ – طرق و وسایل تشویق بخش خصوصی بسرمایه گذاری در امور کشاورزی و دامداری.
۴ – تشویق روستائیان به اتخاذ روشهای جدید برای تولید هر چه بیشتر و علاقمندکردن آنها بزندگی در روستا و اشغال به امور کشاورزی و دامداری.
۵ – تشویق و ارشاد روستائیان به ایجاد و نگهداری تاسیسات عمومی مورد لزوم روستاها از قبیل مدرسه – حمام – مسجد – درمانگاه – راههای روستائی و تأسیسات آب و برق و نظایر آنها.
۶ – تشویق کشاورزان برای استفاده و بکار بردن کودهای شیمیائی – بذر و نهال و دامهای اصلاح شده و مبارزه با آفات نباتی و حیوانی.
۷ – تشویق کشاورزان به مکانیزه کردن کشاورزی منطقه و استفاده مطلوب از وسایل مکانیزه در تولیدات کشاورزی و دامی و تشویق بخش خصوصی برای ایجاد سرو یسهای خدمات مکانیزاسیون کشاورزی.
۸ – تعیین طرق تثبیت بهای محصولات کشاورزی و دامی منطقه (با رعایت هزینه تولید و بر اساس قانون عرضه و تقاضا) و همچنین پیشنهاد ترتیب ایجاد بازار مطمئن و سالم برای محصولات مذکور بدون مداخله عوامل واسطه بنحوی که منافع و مصالح تولیدکننده و مصرف کننده را در حداکثر امکان تأمین نماید.
۹ – تعیین راههای جلوگیری از ضایعات بمنظور تقلیل خسارات به حداقل ممکن و آشنا کردن روستائیان و تولیدکنندگان به نحوه بسته بندی محصولات و استاندارد کردن آنها.
۱۰ – تعیین طرق حمایت صنفی از تولیدکنندگان داخلی و اظهارنظر مشورتی در مورد واردات محصولات کشاورزی و دامی و سعی در متشکل کردن تولیدکنندگان محصولات عمده منطقه.
۱۱ – تأمین آب برای امور کشاورزی و دامداری و همچنین مصارف خانگی روستانشینان.
۱۲ – ارشاد و راهنمائی مردم به حفظ و حراست منابع طبیعی کشور و بهبود محیط زیست.
۱۳ – جلب همکاری و تشویق کشاورزان و دامداران برای شرکت در تشکیل نمایشگاههای کشاورزی منطقه ای و سرتاسری کشور.
ب – سعی در ایجاد تفاهم و اخوت بین روستائیان و کشاورزان و دامپروران منطقه بنحوی که موجبات تعاون و همکاری و همآهنگی هر چه بیشتر در جهت بهبود وضع کار و زندگی آنان فراهم آید.
ج – همکاری و معاضدت لازم و کافی با مأمورین محلی خصوصا مأمورین وزارت کشاورزی و عمران روستائی در اجرای وظایف و تکالیف آنان.
د – اعلام نظر مشورتی در مورد توزیع و اعطای وامها و اعتبارات کشاورزی و دامداری و عمرانی به بانکهای تخصصی دولتی و نیز سعی در ایجاد مؤسسات اعتباری اسلامی برای اعطاء وام و اعتبار به اعضای شوراهای کشاورزی در منطقه.
ھ – سعی در رفع و حل اختلافات و دعاوی احتمالی صنفی اعضای شوراهای کشاورزی با یکدیگر از طریق کدخدا منشی و یا با قبول حکمیت.
و – همکاری در امر سواد آموزی روستائیان و معاضدت با مسئولان مربوط.
ز – ارائه پیشنهادات مربوط به اصلاح قوانین و مقررات موجود در خصوص کشاورزی و یا پیشنهاد لوایح و تصویبنامه های ضروری در جهت بهبود و پیشرفت امور کشاورزی کشور و عمران روستاها بوزارت کشاورزی و عمران روستائی.
ح – سعی در پیش بینی میزان زاید بر احتیاج محلی محصولات تضمین شده و برآورد اعتبار لازم و اعلام آن به مؤسسات دولتی مربوط.