طراحی دیجیتال

اگرچه «طراحی» اصطلاح رایجی است و در بند ۵ ماده ۲ قانون حمایت از پدیدآورندگان نرم‌افزار به طرح اشاره شده است، اما تعریف دقیقی از آن نه در قوانین ایران و نه اروپا وجود ندارد. فرایند طراحی دیجیتال در اینجا به فرایند ایجاد طرح‌ها با استفاده از برنامه‌های نرم‌افزاری اشاره دارد. طرح‌های دیجیتال، به تصاویر دیجیتالی اشیا گفته می‌شود که به‌صورت گرافیکی از طریق یک واحد نمایشگر -مانند صفحه نمایش یک مانیتور کامپیوتر- درک شوند. طرح‌های دیجیتال می‌توانند به‌صورت دوبعدی باشند، برای مثال طرح‌هایی برای یک نماد، طراحی وب، رابط کاربری گرافیکی، یک مدل کاراکتر دوبعدی یا پس‌زمینه بصری. طرح‌های دیجیتال همچنین می‌توانند طرح‌های سه‌بعدی مورد استفاده در مدل‌های کامپیوتری یا طراحی به کمک کامپیوتر باشند. برخی از طرح‌های دیجیتال با در نظر گرفتن بازتولید فیزیکی ایجاد می‌شوند. برخی دیگر مانند طرح‌های دیجیتالی برای بازی‌های ویدئویی هرگز به‌صورت فیزیکی نمود نخواهند یافت، بلکه فقط برای استفاده دیجیتالی ایجاد می‌شوند. همانند طرح‌های یک محصول فیزیکی، طراحی دیجیتال هم به‌طور معمول از عناصر طراحی گرافیکی مانند خطوط، شکل‌ها، رنگ‌ها، بافت‌ها و نور تشکیل می‌شود، اما می‌تواند حاوی عناصر متحرک نیز باشد که به ظاهر آن کمک می‌کنند.