بطلان نسبی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۱ توسط Javad (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «در حقوق سنتی ایران، مفهوم '''بطلان نسبی''' وجود ندارد و تنها در برخی موضوعات برگرفته از حقوق غربی به چشم می‌خورد. '''بطلان نسبی''' بیانگر وضعیتی است که قانون‌گذار در پی نقض قواعد مربوط به حمایت از شخص یا اشخاص معینی پیش‌بینی نموده و سرنوشت [[عقد]...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

در حقوق سنتی ایران، مفهوم بطلان نسبی وجود ندارد و تنها در برخی موضوعات برگرفته از حقوق غربی به چشم می‌خورد. بطلان نسبی بیانگر وضعیتی است که قانون‌گذار در پی نقض قواعد مربوط به حمایت از شخص یا اشخاص معینی پیش‌بینی نموده و سرنوشت عقد را به دست ایشان سپرده است. بدین معنا که تا زمانی که ذی‌نفع تعرضی نسبت به قرارداد ننماید، قرارداد صحیح بوده و آثار خود را اجرا می‌گذارد. اما در صورتی که ابطال قرارداد را در مهلت مقرر درخواست کند و مورد تأیید دادگاه قرار گیرد، قرارداد اصولاً از روز نخست باطل و بی‌اثر می‌گردد. لازم به توضیح است که حکم دادگاه برای تحقق بطلان نسبی، ضروری است و تا زمانی که قرارداد به موجب حکم دادگاه ابطال نگردیده، قرارداد صحیح و واجد کلیه آثار خود می‌باشد.[۱]

منابع

  1. ساعتچی, علی; منتظر ابدی, فاطمه (1402). "مطالعه تطبیقی وضعیت حقوقی قراردادهای تاجر ورشکسته بعد از صدور حکم ورشکستگی". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (4): 49–72. doi:10.22091/csiw.2024.9861.2454. ISSN 2476-4213.