پیشگیری اجتماعی از جرم
پیشگیری اجتماعی عبارت است از تدابیر و روشهای آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دولت، نهادها و سازمانهای غیر دولتی و مردمی در زمینه سالم‌سازی محیط اجتماعی و محیط فیزیکی برای حذف یا کاهش عوامل اجتماعی وقوع جرم. این تعریف در بند الف ماده 1 قانون پیشگیری از وقوع جرم درج شده بود اما در تصویب این قانون این بند از لایحه حذف شد و قانون پیشگیری از وقوع جرم فاقد تعریفی از پیشگیری اجتماعی است.[۱] به عبارت دیگر پیشگیری اجتماعی گونه‌ای از تدابیر پیشگیرانه است که با مداخله فعالانه دولت (نظام سیاسی، اقتصادی و فرهنگی) در محیط زندگی اجتماعی و عمومی افراد و از طریق اهتمام به علل زیربنایی جرم و آسیب‌های اجتماعی، بستر زیستنی توأم با کرامت شهروندان را از رهگذر پاسداشت حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنان فراهم می‌آورد. در نگاه جرم‌شناسان طرفدار پیشگیری اجتماعی، بزهکار شخصی است که قربانی کمبودهای ناشی از ویژگی‌های شخصی و شرایط اجتماعی-ساختاری است.[۲]
منابع
- ↑ احمدی فر, رسول (2023-10-23). "نظریۀ پیشگیری از مسئولیت قهری بر اساس مبانی فقهی و حقوقی". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 6 (19): 7–33. doi:10.22034/law.2023.2000419.1236. ISSN 2717-2074.
- ↑ دبیرنیا, علیرضا; موحدی پور, احسان; طالب نجف آبادی, اعظم (1402). "درآمدی بر نسبت میان نظریه اخلاقی امر الهی و حقوق بشر". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (2): 25–42. doi:10.22091/csiw.2023.8774.2349. ISSN 2476-4213.