ماده 23 قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری
ماده ۲۳ قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری مصوب ۱۳۵۶,۰۳,۲۵: منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲ - درخواست اعاده دادرسی در مورد احکام قطعی محاکم دادگستری در موارد زیر به سود کسی که به علت ارتکاب جرم ( از درجه جنحه یا جنایت) محکوم گردیده پذیرفته می شود. اعم از این که حکم مذکور به موقع اجرا گذاشته شده یا نشده باشد.
۱ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– وقتی که پس از صدور حکم قطعی بر محکومیت کسی به اتهام قتل بقای شخصی که قتل او مورد ادعا قرار گرفته در زمان فرض وقوع قتل احراز و یا آن شخص پیدا شود.
۲ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– وقتی که پس از صدور حکم قطعی بر محکومیت فردی به علت ارتکاب جرم به موجب حکم قطعی دیگری حکم بر محکومیت فرد دیگر به علت ارتکاب همان جرم از مراجع قضایی صادر شده به طوری که از تعارض و تضاد مفاد و حکم بی گناهی یکی از دو محکوم علیه احراز گردد.
۳ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– وقتی که گواه یا گواهان که حکم قطعی محکومیت بر اساس یا به علت تأثیر شهادت آنها صادر گردیده به موجب حکم مراجع قضایی به علت شهادت کذب در دعوی منتهی به حکم مذکور محکومیت یافته و یا جعلیت اسنادی که مبنای حکم بوده به ثبوت رسیده باشد.
۴ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– وقتی که پس از صدور حکم قطعی بر محکومیت واقعه جدیدی حادث یا ظاهر شود و یا اسناد جدیدی ابراز گردد که طبعا موجب ثبوت بی گناهی محکوم علیه باشد.
۵ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– وقتی که به علت اشتباه اساسی دادرسان کیفر مورد حکم قانونا متناسب با تقصیر مرتکب نباشد.
۶ (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– در مورد بند ۲ ماده ۶ قانون مجازات عمومی.
تبصره (منسوخه ۰۴/۱۲/۱۳۹۲)– گذشت شاکی یا مدعی خصوصی قبل یا بعد از صدور حکم قطعی از جهات اعاده دادرسی نیست.