ماده 12 لایحه قانونی بانکها مصوب 1332

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۱۲ لایحه قانونی بانکها مصوب ۱۳۳۲ مصوب ۱۳۳۲,۰۴,۰۸:''' عملیات ذیل برای بانک ممنوع است: الف – خرید کالای تجارتی و خرید اموال غیرمنقول زیادتر از احتیاج بانک مگر آنکه اضطرارا برای وصول طلب بانک به حساب طلب برداشته شود که در اینصورت بای...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۲ لایحه قانونی بانکها مصوب ۱۳۳۲ مصوب ۱۳۳۲,۰۴,۰۸: عملیات ذیل برای بانک ممنوع است:

الف – خرید کالای تجارتی و خرید اموال غیرمنقول زیادتر از احتیاج بانک مگر آنکه اضطرارا برای وصول طلب بانک به حساب طلب برداشته شود که در اینصورت باید هر چه زودتر به فروش برسد (تشخیص مدت فروش با هییت نظارت بر بانکها است) مبلغی که بابت بهای اموال غیرمنقول پرداخته می شود در هر حال نباید از بیست و پنج درصد جمع سرمایه و اندوخته های قانونی بانک تجاوز کند. اموال غیرمنقول مستهلک شده از این حساب مستثنی است.

بانک ساختمانی و همچنین بانک هایی که موضوع اصلی آنها انجام عملیات غیرمنقول است می توانند تا معادل سرمایه پرداخته شده خود به علاوه منتها چهل درصد سپرده ها اعم از دیداری و مدت دار غیرمنقول داشته باشند.

ب – خرید اوراق بهادار و مشارکت در بنگاه ها یا شرکت ها به مبلغی بیش از سی درصد جمع سرمایه و اندوخته های بانک مگر آنکه برطبق اساسنامه بانک برای مبلغ بیشتر مجاز باشد معاملات سهام خارجی و اوراق وام خارجی ممنوع است مگر با اجازه هییت نظارت بر بانکها.

ج – بازخرید سهام خود مگر به منظور تقلیل سرمایه با اجازه هییت نظارت بر بانکها.

د – صدور و خرید و فروش برات های سازشی با بانک یا موسسه یا شخص دیگر.

ه – – به امانت گذاشتن یا به تضمین سپردن اموال و اوراق بهادار که به امانت یا تضمین پذیرفته شده و تنزیل مجدد بروات و اوراق تجارتی در نزد بانک یا بنگاه دیگر مگر نزد بانک ملی ایران Bonde Caisse و اوراق عندالمطالبه که به جای پول وسیله مبادله قرار گیرد مگر با اجازه هییت نظارت بر بانکها.

ز – دادن وام و اعتبار و تضمین به یک شخص یا به یک بنگاه غیردولتی بطورمستقیم یا غیرمستقیم به مبلغی بیش از ۵% مجموع سرمایه و اندوخته های بانک.

تبصره – سپرده های دیداری سپرده هایی است که عندالمطالبه یا منتها در ظرف سی روز قابل پرداخت باشد.