ماده 356 قانون دادرسی و کیفر ارتش مصوب 1318
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۳۵۶ قانون دادرسی و کیفر ارتش مصوب ۱۳۱۸ مصوب ۱۳۱۸,۱۰,۰۴: منسوخه ۰۶/۰۳/۱۳۴۷ - کلیه استواران و گروهبانان و سرجوخه ها و سربازان و همردیفان آنها که بطور ثابت در ارتش شاهنشاهی خدمت میکنند در صورت عدم اطاعت و فرار مشمول مقررات پایین خواهند بود:
الف – در موقع صلح چنانچه مدت غیبت آنها در خدمت از پانزده روز متوالی تجاوز نماید و عذر موجهی نداشته باشند فراری محسوب و پس از دستگیری بششماه تا سه سال حبس عادی محکوم خواهند شد.
ب – در موقع جنگ پنج روز غیبت فرار محسوب و چنانچه فرار از سربازخانه باشد مرتکبین به شش ماه الی پانزده سال حبس با کار و اگر در جبهه و خط آتش باشند باعدام محکوم خواهند شد.
ج – در موقع جنگ و بسیج عمومی اشخاص فوق که در مرخصی یا ماموریت داخله یا خارجه هستند و پس از احضار آنها بیش از ده روز بدون داشتن عذر موجه در معرفی خودشان بقسمت های مربوطه در داخله و به سفارتخانه ها و کنسولگریها و یا نمایندگان مجاز دولت شاهنشاهی در خارجه تاخیر نمایند پس از دستگیری بلافاصله بجبهه اعزام و در خاتمه عملیات جنگی بحبس با کار از دو تا پنجسال محکوم خواهند شد ولی چنانچه در حین جنگ ابراز رشادت فوق العاده نموده یا شدیدا مجروح شده باشند و خدمات آنها رضایت بخش باشد ممکن است بر طبق پیشنهاد قسمت مربوطه از تنبیهات مقرره معاف گردند.
تبصره – در مورد استواران و گروهبانان و سرجوخه ها و سربازان و همردیفان فراری مذکور در این ماده چنانچه شخصا خود را برای انجام خدمت بقسمت مربوطه معرفی نمایند هر گاه در زمان جنگ باشد از کیفر فرار معاف خواهند بود و چنانچه در زمان صلح باشد کیفر آنها حداقل کیفر مذکور در بند الف این ماده خواهد بود.