ماده 3 قانون انحصار تجارت مصوب 1311
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۳ قانون انحصار تجارت مصوب ۱۳۱۱ مصوب ۱۳۱۱,۰۴,۱۹: الف – دولت مجاز است حق وارد کردن محصولات خارجی را که خود نمیخواهد مستقیما عهده دار شود بشرایط معینه و در تحت مقررات مخصوص باشخاص و یا موسسات مختلفه تجارتی واگذار نماید.
بند ب (منسوخه ۰۸/۰۴/۱۳۹۰)– در فروردین ماه هر سال وزارت وزارت صنعت، مع–دن و تجارت صورت کالاهای خارجی را که برای آنها در ظرف آن سال پروانه ورود داده خواهد شد تنظیم و پس از تصویب هییت وزیران انتشار خواهد داد.
ج (منسوخه ۰۸/۰۴/۱۳۲۰)– در صورت نامبرده که سهمیه نامیده میشود میزان هر یک از محصولات و گمرکخانه هاییکه از آنجا کالاهای مزبور را میتوان وارد نمود و نوع کالاهاییکه متصدی ورود آنها خود دولت خواهد بود و کالاهاییکه اجازه ورود آن بدیگران داده میشود تعیین خواهد کردید[گردید].
تبصره – بر طبق تصویبنامه هیات وزراء در سهم هر یک از گمرکخانها تغییر و تبدیل لازم میتوان داد.
د – گذاردن اجناسی که در داخله ایران تهیه میشود و از حیث مقدار و مرغوبیت کافی احتیاجات مملکتی است در سهمیه و بالنتیجه دادن اجازه ورود اجناس مزبوره برای تجارت ممنوع است.
ه – نسبت باجناسیکه در داخله ایران تهیه میشود ولی از حیث مقدار کافی احتیاجات عمومی نمیباشد فقط بقدر تکمیل احتیاجات عمومی در سهمیه گذارده خواهد شد.
و – همچنین در صورتیکه ورود پاره اجناس خارجی مستلزم صدور اجناس معین ایران باشد آن اجناس و اجناس متقابل آنها و شرایط مربوطه بصدور و ورود در سهمیه ذکر خواهد شد.
ز (منسوخه ۰۸/۰۴/۱۳۲۰)– دولت میتواند در ظرف سال میزان و مبلغ اجناس مذکور در سهمیه را اضافه نموده و یا اجناس جدیدی وارد سهمیه نماید لکن حق کسر کردن اجناس اعلان شده در سهمیه را در ظرف آن سال نخواهد داشت.
ح – در صورتیکه دولت میزان و یا مبلغ اجناس مذکوره در سهمیه را اضافه نماید و یا اجناس جدیدی وارد سهمیه نماید آن اضافات نیز باید برای اطلاع عامه اعلان شود.