ماده 51 قانون ثبت اسناد مصوب 1290

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{منسوخ}}'''ماده ۵۱ قانون ثبت اسناد مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۲,۱۹:''' امضای اشخاص در اسناد و تصدیقات و همچنین قبض رسیدی که در وقت گرفته صورت و سواد و تصدیق میدهند در صورتیکه ب زبان غیر فارسی باشد باید بزبان فارسی ترجمه و توسط مباشر ثبت تصدیق شود و هر گاه...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵۱ قانون ثبت اسناد مصوب ۱۲۹۰ مصوب ۱۲۹۰,۰۲,۱۹: امضای اشخاص در اسناد و تصدیقات و همچنین قبض رسیدی که در وقت گرفته صورت و سواد و تصدیق میدهند در صورتیکه ب زبان غیر فارسی باشد باید بزبان فارسی ترجمه و توسط مباشر ثبت تصدیق شود و هر گاه مباشر ثبت آن زبان خارجه را نداند ترجمه را بتصدیق عالم به آن زبان رسانیده امضای مترجم را تصدیق میکند.